8
Tijn en Mees lopen achter haar aan.
‘
Je mag bij mij op de kamer slapen,’ zegt Mees. ‘Kijk,
we hebben een bed op de grond gemaakt.’
Mees laat zich languit op het luchtbed vallen. ‘Zullen
we ook een keer ruilen? Dan mag jij in mijn bed en ik
op het luchtbed, goed?’
Tijn knikt, maar hij kijkt naar zijn tas.
‘
Ik pak zelf mijn kleren wel, tante Marian,’ zegt hij
tegen de moeder van Mees.
Hij legt zijn hand op de tas, maar hij doet de rits nog
niet open.
‘
Oké, ook goed,’ zegt de moeder van Mees. Ze kijkt
een beetje verbaasd.
‘
Wat zit er dan in je tas?’ vraagt Mees nieuwsgierig.
‘
Gewoon,mijnklerenenmijnpyjama.Enmijn tanden-
borstel.’
Tijns stem klinkt een beetje boos. Mees snapt er niks
van.
Mama is al lang naar beneden.
Mees en Tijn hebben nog een hele poos gepraat over
wat papa’s verrassing zou kunnen zijn.
Nu is het stil. Mees slaapt bijna.
De tas van Tijn staat naast het luchtbed, met de rits
dicht.
Rrrrrrrt.
Opeens hoort Mees iets.
Wat is dat? Hij is meteen weer helemaal wakker.
In het donker ziet hij iets bewegen.
En daar is dat geluid weer.
Rrrrrrrt.
Even is het stil, maar dan...
Rrrrrrrt.
