De Bron van zaligheid

22 19:42).Het gedeelte dat onmiddellijk op de tekst volgt, drukt hetzelfde gevoelen in nog schrikwekkender woorden uit.Wie ziet niet de ernst en de kracht die deze tekst geeft aan de oproep van de Zaligmaker, dat namelijk de tijd aanstaande is wanneer Hij níét meer zal roepen? Zie daar de verheven Gestalte die op het lichaam de tekenen draagt van de Man van smarten, maar Die ook in Zijn ogen en in Zijn woorden laat zien dat Hij leeft, en dood geweest is, en zie, Hij leeft in alle eeuwigheid. Zie hoe Hij daar staat in Zijn pure tederheid jegens zondaars, ja, de voornaamste zondaars! Zie hoe die handen smekend uitgestrekt zijn! Luister naar de milde woorden van barmhartigheid, van nodiging, van belofte: Ik zal Mijn Geest ulieden overvloediglijk uitstorten. Bedenk evenwel dat die houding van barmhartigheid slechts voor een tijd is. Die handen worden slechts voor een tijd smekend uitgestrekt. Die milde woorden zijn slechts voor een tijd. De dag is aanstaande dat Hij zal komen met de wolken en dat elk oog Hemzal zien, ook degenen dieHemdoorstoken hebben; en alle geslachten der aarde zullen over Hem rouw bedrijven. Zó zal Christus er staan in het Oordeel. Dan zijn de nodigende handen niet meer smekend uitgestrekt, want in Zijn rechterhand is de ijzeren roede, en Zijn vijanden zijn voor Hem als het vat van een pottenbakker. Zijn rechterhand leert Hem vreselijke dingen. Zijn pijlen zijn scherp in de harten van des Konings vijanden, en de vijanden zullen daardoor onder Hem vallen. O, wat zullenZijnwoorden van tederheidop een verschrikkelijkemanier veranderdworden! Spreuken 1 vers 26 en 27: Zo zal Ik ook in ulieder verderf lachen; Ik zal spotten wanneer uw vreze komt. Wanneer uw vreze komt gelijk een verwoesting, en uw verderf aankomt als een wervelwind, wanneer u benauwdheid en angst overkomt. O, wat zal het een dag zijn, als de teerhartige Jezus, Die geweend heeft bij het graf van Lazarus, zal lachen in uw verderf, en met uw verschrikkingen zal spotten! De tegenstelling tussen deze twee voorstellingen is zo treffend, dat die aan niemands aandacht kan ontsnappen. Wat ik echter graag zou willen, is dat u zult zien dat het niet alleen een treffende verandering is, maar ook een heel plotselinge verandering. De overgang van vriendelijkheid naar verbolgenheid is niet geleidelijk, zoals de overgang van de dag naar de nacht. Er is als het ware geen schemering. De overgang is even plotseling als verschrikkelijk. Is dit misschien niet bedoeld om ons te leren dat God telkens ophoudt met demens teworstelen, niet geleidelijk,maar plotseling? Het is niet alleen dat de dood vaak plotseling komt, en dat de komst van de Zoon des mensen heel zeker plotseling zal zijn, zoals een dief komt in de nacht, maar ook is het vaak plotseling en onherstelbaar als de smekende Zaligmaker Zich onttrekt aan levende mensen die zo lang Zijn roep weerstaan. Ontwaak dan, broeders, u die denkt dat het allemaal een en hetzelfde is als je je bekeert en de Zaligmaker omhelst, als dat maar gebeurt vóór je sterft. Ontwaak, u die zegt: Een weinig slapen, een weinig sluimeren, een weinig handvouwen al