Na de Rijksdag te Worms (1521) dook Luther om veiligheidsredenen onder op de Wartburg. Hij heeft daar bijna een jaar doorgebracht. Vanwege de eenzaamheid daar noemde hij het: mijn Patmos.

Luther heeft het op de Wartburg niet makkelijk gehad. Zwaar drukte hem de verantwoordelijkheid om leiding te geven aan de reformatie van de kerk. Als antwoord op Rome moest de theologie vanuit de Schrift verder doordacht worden. Verder vergde de kerkpolitiek veel aandacht; de roerige Wederdopers zorgden in Wittenberg voor toenemende spanningen. Daarnaast vroegen allerlei vrienden om zijn pastorale zorg. En misschien wel het belangrijkste werk van Luther kwam er tot stand: de Bijbelvertaling.

In de brieven die Luther op de Wartburg schreef, maken we het allemaal van dichtbij mee. We zien hem worstelen en zoeken, raad geven en vermanen. Maar we lezen ook hoe hij heel openhartig anderen deelgenoot maakt van zijn aanvechtingen en zorgen. En dat alles in die onnavolgbare Lutherse stijl: teer en grof, humoristisch en scherp. Maar bovenal: heerlijk gelovig. Zoals hij Melanchton eens schreef: Geloof maar dapper.