Dan zingen zij in God verblijd.indd

18 dan hij deed voorkomen. Een van de eersten die dat merkte, nadat hij zich in Kinderdijk had gevestigd, was oom Joost. In gesprekken tussen meneer Van Wijk en oom Joost liet Koutstaal wel eens merken dat hij niet wist of hij het geestelijke leven bezat dat hij bij zijn eigen vader had waargenomen. Oom Joost zei wel eens: ‘Oom Jo is minder vrijgemaakt dan hij zich voordoet.’ Oom Joost was erg op oom Jo gesteld. Hij waardeerde de onverschrok- kenwijzewaarop deze opkwamvoor de gereformeerde belijdenis.Tegen mij zei hij later meer dan eens: ‘Met vijf mannen als jouw oom Jo zou je eerder een oorlog winnen dan met honderd anderen.’ Als vies papier uit de boezem gehaald Zo’n vijf jaar na het overlijden van mijn oma, liep oom Jo rond 1979 innerlijk, mede door verdrietige gebeurtenissen in zijn gezin, helemaal vast. Hij beleed dat hij met al zijn godsdienstigheid Christus niet kende en het geloof dat hij bij zijn vader en zus had gezien,miste.Hij miste het Kind. Christenen en ambtsdragers uit de kring waartoe hij behoorde, wisten er geen raad mee. Zij wezen hem erop dat hij altijd een voor- beeldig christen was geweest en kwamen met adviezen die hij altijd mijn oma had gegeven: ‘God heeft Zijn verbondsbeloften in de doop aan ons bevestigd en dat moeten wij geloven.’ Als oom Jo vroeg of zij wel beseften dat hij er nog helemaal buiten stond, weerspraken zij dat. Wat ontbrak, was dat hij als een verloren zondaar zonder omwegen op Christus als volkomen Zaligmaker werd gewezen. In deze tijd werd oom Jo ziek en was een ziekenhuisopname noodzake- lijk. En daar stelde de Heere hem in de ruimte. Naar zijn eigen woorden zag hij zich als een vies papiertje de boezem afdrijven naar de eeuwige rampzaligheid. Jarenlang hadden oom Jo en tante Anna in Kinderdijk tegenover het huis van mijn ouders aan de boezem gewoond. ‘Toen dat papiertje op het punt stond vermalen te worden in de vijzels van het vijzelgemaal, is er ingegrepen’, zei oom Jo. Hij had al de zonden voorbij zien komen die hij had bedreven. Gewezen werd hij op alles wat hij had moeten doen en niet had gedaan. Wat hij altijd had beleden was reali- teit geworden. Hij was in zonden ontvangen en geboren en reeds een