Dan zingen zij in God verblijd.indd

17 Deze gecombineerde klas was toen voor de bovenmeester (zo werd een directeur in die dagen nog wel genoemd). Het werd meneer Van Wijk. Hij was afkomstig uit de Bommelerwaard. Na zijn trouwen was hij een aantal jaren onderwijzer geweest op de Prins Mauritsschool in Delft. Deze school was destijds mede op initiatief van ds. P. Zandt opgericht. Hij en andere oprichters wensten dat ook in de nieuw te bouwen wijk DeWippolder kinderenmet het Evangelie zouden worden bereikt. Dat gebeurde niet op een openbare school, want dat was een school zonder de Bijbel. Daarom werd er een School met de Bijbel opgericht. Dat was in die tijd de aanduiding voor menig christelijke school. Ik was al predikant toen ik hoorde hoe het bij de sollicitatie indertijd gegaan was. Er waren twee sollicitanten geweest: de heer J.J. van Wijk uit Delft en een onderwijzer van een basisschool ergens in de Alblasser- waard. De laatste behoorde bij eenHervormde Gemeente die weliswaar tot de richting van de Gereformeerde Bondwerd gerekend,maar waarin men in de lijn van oom Jo Koutstaal elke kerkganger feitelijk als kind van God zag. Bij Van Wijk lag dat anders. Een drietal bestuursleden onder wie ook oom Jo had een les van Van Wijk in Delft bijgewoond. Bij het gesprek na afloop ervan had oom Jo eigenlijk nog een soort aanvaring gehad met Van Wijk. In diens bijbelvertelling had duidelijk de noodzaak van wedergeboorte doorgeklonken.‘Meneer vanWijk’, had oomJo gevraagd, ‘zijn deze kinderen aan wie u het bijbelverhaal vertelde niet gedoopt?’ Daarop had Van Wijk geantwoord dat dit bij bijna zestig procent niet het geval was,maar dat ook die andere veertig procent dewedergeboorte niet minder nodig had. Bij de bespreking van de sollicitaties in het bestuur was duidelijk gewor- den dat de twee sollicitanten behoorlijk verschillend van ligging waren. Wiemoest erwordenbenoemd?DaaropnamoomJo als eerste hetwoord. Hij had gezegd: ‘Wij moeten die man uit Delft maar benoemen.’ Toen was het besluit snel genomen, al verbaasden de andere bestuursleden zich wel over deze keuze van oom Jo. Achteraf is gebleken dat oom Jominder zeker was van zijn christen-zijn