9789033130489

14 je bekeerd zijn, en de kerkenraad moet naar die bekering ook vragen.’ ‘Je behoeft geen belijdenis te doen, als je maar lid bent van de levende Kerk.’ En zo kunnen wij doorgaan. Wat is danwél het doen vanbelijdenis?Wieworden ertoe geroepen en hoe moet het geschieden? Het doen van belijdenis is een ‘Amen’ zeggen op de leer, die in de gemeente waarin men leeft, beleden en gepredikt wordt. Het is een hartelijk onderschrijven van de leer der Schriften. Toen wij werden gedoopt, spraken onze ouders – omdat wij dat toen niet konden doen – uit dat ‘de leer, in de christelijke kerk alhier geleerd, de waarachtige en volkomen leer der zaligheid’ is. Nu wij volwassen worden, worden wij tot die hartelijke belijdenis zélf geroepen. Velen menen op grond van het voorgaande, dat belijdenis doen in feite een formaliteit is, waartoe het bezit van het historische geloof ruimschoots voldoende is. Men verklaart dan eenvoudig dat men het ‘eens’ is met die gehoorde prediking. Men ziet verder geen enkel pro- bleem. Maar men vergeet intussen het scherpe woord van de apostel, dat alles wat uit het geloof niet is, zonde is. Men vergeet óók dat men wel klakkeloos kan belijden het ‘eens’ te zijn met de leer waarin men is onderwezen, maar dat het natuurlijke hart van de mens het óveral mee eens is, behalve met de boodschap van vrije genade! Het is duidelijk dat belijdenis doen zó inderdaad een formaliteit wordt, die Gode nooit kan behagen. Nu zijn er ook anderen, die uit reactie tegen de boven omschreven