9789033130274

12 Sophia kon het niet meer aan. Ze had zo hard gewerkt om haar positie in Warschaus bibliotheek te verwerven – een hele opgave voor een Engelse vreemdeling, een nog grotere opgave voor een vrouw. Maar ze zou nooit haar baby in gevaar brengen – de baby waar zij en Janek om gebeden hadden, elke dag van hun getrouwde leven. Zelfs nu, nu Janek in zijn gevechtsvliegtuig probeerde de Luftwaffe te slim af te zijn. Het minste dat ze kon doen was hun ongeboren kind te beschermen. Ze gooide de stapel eerste drukken in een doos en stond al bijna bij de deur toen ze de bulderende stem van de bibliothecaris achter zich hoorde. ‘ Pani Kumiega, terugkomen! Als we onze bibliotheek verliezen, raken we alles kwijt!’ Maar Sophia draaide zich niet om. Ze kon en mocht nu niet van gedachten veranderen, hoe groot de aarzeling ook was. Ze was altijd gehoorzaam geweest aan het gezag, maar niet nu. Er waren al twee zwangerschappen aan deze voorafgegaan. Twee kindjes die de wereld nooit gezien hadden. Dit kind moest leven. Toen ze op straat de bibliotheek achter zich liet, dook Sophia in el- kaar.Waarheenmoest ze vluchten? Met de dag veranderdeWarschau steeds meer in oorlogsgebied. Dagelijks vielen de meedogenloze bommen. Laagvliegende Heinkels beschoten mannen, vrouwen en kinderen, genadeloos, zonder onderscheid. Ze zag eindelijk kans om tussen twee gebouwen te duiken, schui- lend onder afdaken en andere uitsteeksels, alles waar maar onder te schuilen viel. Zou ze veilig zijn als ze haar niet zagen? Wat zou nou eigenlijk erger zijn? Verpletterd worden door een dak, of op straat neergeschoten worden door Duitse vliegtuigen? Blok na blok rende en kroop ze door de ravage. Ze bad voor de veiligheid van haar man en het kindje in haar buik en hoopte dat hun ap- partement nog niet geraakt was door de vernietigende bommen. Toen ze eindelijk hun straat bereikt had en haar appartement in zicht kreeg, hoorde ze een kort fluiten. Stilte. Een helwitte flits en daarna vuur dat een kloof opende die zich