Hij is opgestaan

24 oog voor een lijdende Christus. En zo is het nog. Wij houden vast aan eigen leven en blijven daarom vreemd aan Christus. En het is heel de worsteling van Gods Geest om ons dat eigen leven te ontnemen. Dat maakt het vaak zo verward en bang en benauwd vanbinnen. De discipelen waren verbaasd, en Hem volgende waren ze bevreesd. Zo is het vaak! Welk een strijd wordt dan gestreden. Het vlees blijft begeren tegen de Geest, en de Geest tegen het vlees. Ons vlees onderwerpt zich aan God niet, want het kan ook niet. Zo handhaven wij ons leven en willen en kunnen onszelf niet overgeven. En zo vrezen wij en zijn verbaasd en lijden en worstelen voort, totdat ... de Heere doortrekt en onze zaak afsnijdt in gerechtigheid. Want Hij werkt een afgesneden zaak op aarde. En daar, waar wij het leven verliezen onder God, waar wij staan in verlorenheid en zielsellende, wordt Christus het leven. Niet alleen in de mogelijkheid als een Deur der hope (dat is ook wel groot), maar straks ook in de volle toepassing van Zijn Persoon en werk. Daar wordt Hij gekend, niet alleen als Profeet, Die de weg der verlossing ontsluit, maar ook als Hogepriester in Zijn volbrachte Middelaarswerk. Zijn bloed, Zijn wonden, Zijn dood en opstanding om onze zonden: daar wordt dat verzoenend sterven het enige rustpunt van ons hart. En dan wordt het stil.