Mijn leven liep anders

12 goed, lieve dochter van me,’ zegt hij zachtjes. ‘Het komt goed, voor ons allemaal.’ Ik geloof hem niet. Dat wil ik wel, maar ik kan het niet. Terwijl de flitsen door de lucht klieven, blijf ik mijn gebeden fluisteren, vooral omdat ik er niet mee kan stoppen. Eerlijk gezegd weet ik maar weinig af van bidden. Ik weet dat sommige heiligen van pas komen voor de bescherming van onze ziel. Verder weet ik niets van de geestelijke wereld. Maar vanavond, terwijl de aarde rondtolt en ontploft, sta ik het mijn ziel toe omme uit te strekken naar het onbekende, in de hoop dat bescherming op mijn geloofstrouw volgt. Terwijl het gedreun wegebt als donder in de verte, blijven we op de vloer liggen. Angst en uitputting houden ons gevangen. Sergei is de eerste die zich wil losmaken. Langzaam gaat hij overeind zit- ten, terwijl hij zijn handen door zijn korte, dikke haar haalt. Anna en mama blijven omarmd liggen, strepen van tranen nog op hun wangen, allebei diep in slaap. Ik benijd hun sluimer. Nu Anna daar zo ligt te slapen, lijkt ze een jongere, verfijndere versie van haar moeder. Met haar zestien jaar is ze twee jaar ouder dan ik, maar wat haar volwassenheid betreft is ze me een heel leven vooruit. Ze is aardig en attent, dapper en behulpzaam. Dat ben ik allemaal niet. Natuurlijk kán ik het wel zijn en dat wil ik ook wel. Maar ik moet er heel hard voor werken om zo’n soort meisje te zijn, terwijl Anna met de eigenschap is geboren om lief te hebben. Zachtaardigheid zit haar in het bloed, bij mij wrok en wrevel. Mama is klein en tenger, net als Anna. Haar lichtbruine haar is lang en zacht, al draagt ze het zelden los. Elke dag draait ze het in een elegante knot die ze laag in haar nek draagt. Eigenlijk is het jammer van zulk prachtig haar, maar als ze het naar achteren draagt, komen haar voorname gelaatstrekken weer veel mooier uit. Mama heeft warme, bruine ogen, die de diepten van haar innerlijk weer- spiegelen. Mama kan nooit verbergen hoe ze zich voelt. Ze heeft pretlichtjes of haar ogen staan bedroefd, en als ze boos is weet ik