Het ene nodige en begeerlijke goed

15 teksten.De kerkenraad gaf de voorkeur aan een behandeling van deHeidelbergse Catechismus, deNederlandseGeloofs- belijdenis of een door hemgoedgekeurd theologisch werk. De oefeningen mochten niet gehouden worden tijdens de officiële kerkdiensten. Veel oud-ouderlingen meldden zich voor het leiden van dergelijke bijeenkomsten. Of Jo- hanna Avinck soortgelijke gezelschappen bezocht, is niet bekend. Haar brieven die ons overgeleverd zijn en die we hierna zullen bespreken, beginnen wel heel concreet met: ‘Mejuffrouw, waarde vriendin en zuster in Christus’ of al- leen met: ‘Mejuffrouw, waarde vriendin’, maar of Johanna hier een bepaald iemand uit haar vriendenkringmee op het oog heeft gehad, is niet waarschijnlijk. Het schrijven van een boek in briefvorm was in de achttiende eeuw een veel gebruikte literaire stijlvorm. De Schatten van een Christen , het hoofdwerk van Johanna Avinck, heette ook ‘briefsgewyze voorgedraagen’. Toch vinden we hierin iets wat wel degelijk wijst op een bepaalde vriendenkring waarbinnen Johanna zich bewoog. Voordat haar werk De Schatten van een Christen ter perse ging, was het, blijkens het voorbericht, doormedechristenen niet zonder zegen gelezen. Men had haar ertoe bewogen het geschrevene ook uit te geven. Getuige een overgeleverd cadeau-exemplaar van De Schatten van een Christen moet Johanna in ieder geval een sterke vriendschapsband onder- houden hebben met de bekende Amsterdamse predikant Rutger Schutte (1706-1784). Wat de contacten betreft die Johanna onderhield, moe- ten we behalve naar Amsterdam de blik ook richten naar