Paniek

‘Afbreken! De helling wordt onstabiel!’ ‘De boor zit vast!’ schreeuwde André. Langzaam ging Pieter weer zitten en koortsachtig dacht hij na. Hij veegde over zijn voorhoofd, waar kleine zweetdruppeltjes waren verschenen. ‘Probeer de boor af te koppelen van de onderzeeër,’ zei hij. ‘Kan niet. Het moet hydraulisch gebeuren.’ ‘Ze hebben nog maar voor vijf minuten batterijvermogen,’ zei Patricia zacht. Pieter reageerde er niet op en trommelde met zijn vingers op de leuning van zijn stoel. Hij keek naar het scherm bij Patricia en zag dat de gasbellen steeds dichter naar de onderzeeër toe kropen. Bezorgd keek hij toe hoe André de onderzeeër steeds heen en weer probeerde te manoeuvreren in de hoop dat de boor los zou schieten. ‘Gelukt!’ schreeuwde André en Pieter zag de onderzeeër los- schieten. De boor bungelde onder de boot, maar dat was niet erg. ‘Probeer zo snel mogelijk naar boven te komen, André,’ zei hij. ‘Je bent bijna door je vermogen heen.’ ‘Ik probeer het,’ mompelde André. Pieter hoorde de spanning in zijn stem en hij zag dat de gasbel- len nu als een wolk om de onderzeeër heen dwarrelden. ‘Kom op,’ fluisterde hij. ‘Blazen die tanks.’ ‘Ik kom bijna niet omhoog!’ zei André. ‘Blaas de ballasttanks leeg, André.’ ‘Dat heb ik al gedaan, man! Het helpt niets!’ ‘Probeer uit de methaanpluimen weg te komen! Het gas haalt al het stuwvermogen weg.’ ‘De batterij is zo goed als leeg. We redden het niet,’ zei André met schorre stem. Pieter voelde zijn keel samenknijpen door de spanning en met afschuw zag hij hoe de onderzeeër langzaam verder naar beneden zakte. In een flits zag hij ook de kans. ‘Spaar je batterij, André!’ schreeuwde hij. ‘Laat de boot maar afglijden langs de helling zodat 11