Paniek

‘Dat klopt. We lopen een week achter op schema en het begint te veel geld te kosten.’ André zuchtte. ‘Zoals altijd draait het weer om geld.’ ‘Zo is het en dat zal ook niet snel veranderen. Dat is het lot van onderzoekers zoals wij.’ ‘Nou, wij zijn er klaar voor. Kruip jij maar in de controlekamer, Pieter.’ ‘Succes, jongens.’ André stak zijn hand op. ‘Houden jullie de stroming goed in de gaten? We zitten hier precies in de Golfstroom en ik heb het idee dat de Golfstroom dit jaar sterker is dan anders.’ ‘Komt goed, André.’ Hij liep de trap af. De controlekamer van onderzoeksschip Neptunus was het neusje van de zalm op het gebied van maritiem onderzoek. De witte ruimte stond vol met beeldschermen en apparatuur en was het domein van Pieter. Samen met collega Patricia Lokhorst beheerde en controleerde hij hier het hart van het tachtig meter lange onderzoeksschip. Zuchtend ging Pieter achter een beeldscherm zitten en keek toe hoe een kraan de minionderzeeër optilde en langzaam buitenboord manoeuvreerde. ‘Wat een diepe zucht,’ zei zijn collega Patricia. Pieter keek haar even aan en knikte toen. ‘Het wordt tijd dat we resultaat boeken.’ ‘Tja, dat heb je niet altijd in de hand.’ ‘Dat interesseert onze opdrachtgever helemaal niets. Die betaalt voor resultaat, niet voor gebakken lucht.’ ‘Misschien is hun verwachting van methaanhydraat wel gebak- ken lucht.’ Pieter reageerde niet. ‘Toch?’ vroeg Patricia door. Pieter keek haar aan en wreef over zijn kin. ‘Ik weet het niet,’ zei hij twijfelend. ‘Het zou fantastisch zijn als ze gelijk hebben, want dan hebben we het energieprobleem voor de toekomst opgelost.’ 6