Het zwaard van de woestijn

12 h o o f d s t u k 1 De kibboets In het westen glansde de Middellandse Zee helderblauw. De witte schuimkoppen waarmee de golven tegen de kust sloegen, leken op de tenten die uit het kustlandschap omhoog staken. Mitzpe Ha’yam, ‘Zeezicht’ heette de nederzetting, die meer weg had van een indianendorp dan van een boerderij. De tenten waren langs de kust van Middellandse Zee in de buurt van Netanja neergezet door twee groepen Joodse jongeren uit Polen, leden van de Has- homer Hatzair . De ene groep kwam uit de Poolse regio Silezië; de andere groep uit de provincie Galicië. Omdat veel leden nog in opleidingskampen in Polen wachtten om te kunnen emigreren, begonnen de twee groepen in Palestina samen te werken. Als zionisten geloofden deze pioniers van de Hashomer Hat- zair – Hebreeuws voor ‘de Jonge Garde’ – in de bevrijding van de Joodse jeugd door emigratie naar Palestina. Als socialisten hadden zij ideeën over hoe die staat eruit moest zien. Hun ideaal was het stichten van een kibboets: een boerderij waar mannen en vrouwen samen eigenaar waren, alles deelden, samenwerkten en het land ontwikkelden. In de tenten van kibboets Mitzpe Ha’yamwerd pijn en honger geleden. Overdag brandde de zon op de tenten, ’s nachts blies de koude wind door het doek. Geld voor stenen of houten huizen was er niet. Een leegstaand sinaasappelpakhuis diende als eetzaal. Het enige werk dat de pioniers konden krijgen, was in de sinaas- appelboomgaarden. De mannen plukten het fruit en de vrouwen