Elke dag nieuw

10 een prachtige bloementuin bij haar huis in de polder. Er kwam eens een verslaggever van Libelle langs die spontaan een reportage maakte toen hij haar buiten bezig zag. Mijn moeder houdt ook van tuinieren. Ik niet. Ik weet niets van planten en bloemen en ik vind het veel werk, waar je vieze handen van krijgt. Het enige wat ik voor ons huwelijk had verzorgd was een vetplantje en ik presteerde het om zelfs dat weg te laten kwijnen. Maar we kochten een huis en kregen een tuin en als het voorjaar in de lucht zit, krijg je zin om daar iets te zien groeien en leven en bloeien. Bakken getimmerd, grond gekocht, zaadjes gezaaid. Ik zou wel eens even tuinieren! Hoe moeilijk kon dat zijn? Maar dat viel tegen! Er groeide van alles,maar ook veel onkruid.Niets deed wat ik wilde. En wat deden al die beesten tussen mijn groenten? Hoe langer we bezig waren, hoe meer we ontdekten dat tuinieren niet simpel is en hoe meer ik ontmoedigd raakte. Had iemand me misschien kunnen vertellen dat dewerkelijkheid niet zo eenvoudig is als het boekje? Moedergeluk Ik geloof dat het leven van eenmoeder op tuinieren lijkt.Het is prachtig! Wat een zegen dat de Heere me een man heeft gegeven om lief te heb- ben en mee samen te zijn. Kinderen om te koesteren, voor te zorgen, op te voeden en van te genieten. En een huis om een thuis van te maken. Ik houd zielsveel van onze kinderen. Ik geniet intens van hun lachjes, eerste stapjes en gesprekjes. Ik zie hen opgroeien, leren, zich ontwikkelen. Een eerste verjaardag, een kleverig kusje op mijn wang, een knutselwerkje speciaal voor mama, uitgestrekte armpjes vanuit een ledikant, leren praten, fietsen, lezen. Het maakt me blij, trots, gelukkig. Dat zijn de leuke momenten van het leven als moeder. Maar er zijn ook andere momenten. Dagen dat ik uitkijk naar het moment dat mijn man thuiskomt, zodat ik het niet meer alleen hoef te doen. Dagen waarop ik een zucht van verlichting slaak als de kinderen in bed liggen en ik ein-de-lijk rust heb. Dagenwaarop ikmedelijden heb