Leven en werk van Wulfert Floor

14 op de boerderij geweest zijn en het spek hebben weggeroofd uit deze schoorsteen, waarbij een van de huisgenoten, die dit trachtte te ver- hinderen, een klap opliep van de sabel van een Franse soldaat. Alleen in de winter was de grote voorkamer woonvertrek. ’s Zomers huist in deze streek het gezin in het bakhuis, terzijde van de hofstee. In de voorkamer stonden, naar de gewoonte van die tijd, twee hoge kabinetten tegenover elkaar en twee staartklokken hingen, eveneens tegenover elkaar, aan de gewitte muren en lieten er hun langzame, eentonige tiktak horen. Hier is Wulfert Floor opgegroeid, met zijn broers en zuster. De beide oudsten, Peter, die ook wel Pieter werd genoemd, en Jacoba, zijn er ongehuwd blijven wonen. Hun laatste levensjaren hebben zij door- gebracht in de aan het woonhuis bijgebouwde vertrekken. Op korte afstand achter de ouderlijke woning ligt de boerderij ‘De Heuvel’, waar Floor gewoond heeft na zijn huwelijk en iets verder, naar de zijde van Neerlangbroek de hoeve ‘De Hondspol’, het ouderlijk huis van Floors nicht en latere huisvrouw Jacoba Doornenbal. Dicht in de nabijheid rijzen de torens en kantelen van het oude kasteel Sterkenburg; in de verte zijn de kerktorens zichtbaar van Driebergen en Werkhoven. Het is een zeldzaam schoon, enigszins zwaarmoedig landschap, waar Floor is opgegroeid, van afwisselend hoge loof- en dennenbossen en weide- en bouwgrond, dat stemt tot ernstig peinzen en dat zeker niet nagelaten heeft zijn stempel te drukken op zijn ontvankelijk gemoed, want hij had een open oog voor de natuur, zoals uit zijn aantekeningen blijkt. Een melancholische en mystieke inslag is de boerengeslachten, die hier leefden en arbeidden, eigen. Voor het merendeel waren ze van gereformeerde beginselen, gekenmerkt door een ernstige levensbeschouwing en een diep besef van de noodzakelijkheid van wedergeboorte en bekering. De wonderen van Gods hand zijn er verhaald in vroeger jaren en misschien worden er soms nog de ritselingen des Geestes vernomen. Kerkelijk heeft dit deel van Driebergen vanouds behoord tot de ge- meente Neerlangbroek. Dit zal ook wel de reden zijn waarom prof. De Vrijer in zijn boek over Schortinghuis, spreekt van ‘den Neer-