Genezing door Zijn striemen

9 Ds. Marcel zag het als een voorrecht én verantwoordelijkheid dat hij afstamde van de vervolgde hugenoten. Daarom wilde hij de rijke erfenis van de Reformatie toegankelijk maken voor mensen in de twintigste eeuw. In zijn verantwoording bij de heruitgave van deze preken schrijft hij zich bewust te zijn van de buitengewone moeilijkheid van deze taak. Zo hebben wij dat ook ervaren. Je wilt enerzijds Calvijn volledig rechtdoen en anderzijds een goed leesbare tekst maken.Dat laatste hebbenwe gedaan door lange zinnen in korte zinnen te verdelen en archa- isch woordgebruik te vermijden. De indeling met tussenkopjes hebben we van ds. Marcel overgenomen. Af en toe is er in een noot verantwoording afgelegd van een vertaalkeuze. Het valt op dat Calvijn voortdurend woorden bezigt als rechter, oordeel, schuldig verklaren, straf, vrijspraak. Zijn preken zijn doortrokken van juridische beeldspraak. Dat is niet vreemd, als je bedenkt dat hij van huis uit jurist was.De Geneefse reformator komt echter niet naar voren als een kalme, verstandelijke rede- naar, maar als een vurig prediker. Het gebeurt regelmatig dat hij in één alinea zowel Gods vreselijke toorn als Zijn oneindige goedheid oproept. Als geen ander besefte hij hoe makkelijk een mens vervalt in oppervlakkigheid.‘Wij weten hoe nodig het is dat wij nederig gemaakt worden en steeds weer Gods toorn voelen’ (zesde preek). Ook onze neiging tot ongeloof en het beter wil- len weten dan God komt keer op keer op pastorale wijze aan de orde: ‘Wij zoeken altijd iets wat voor onze ogen aantrekkelijk is, we zouden iets willen wat schitterde. Welnu, God heeft anders gehandeld toen Hij ons wilde verlossen.’ (tweede preek). Zo nu en dan hekelt Calvijn de roomse leer: ‘De roomsen zeggen zelfs dat het aanmatigend is om van de liefde van God verzekerd te zijn, we hoeven er alleen maar een flauw vermoeden van te heb-