Brood in de woestijn

14 die ze zelf niet kunnen bepalen. Het gaat zo dikwijls door onbegrepen omwegen. Daar kende Asaf ook iets van. Hoor deze woestijnreiziger in Psalm 73 uitroepen: ‘Mijn straffing is er alle morgens’ (vers 14). Als hij op de weg van de goddelozen zag, leek hun levenspad louter voorspoed te zijn, terwijl zijnweg door de wildernis liep. In Psalm77 gaat het nog dieper. In twijfelmoedigheid over Gods weg roept hij het uit: ‘Houdt Zijn goedertierenheid in eeuwigheidop?Heeft de toezegging een einde, van geslacht tot geslacht?’ (vers 9). Asaf ziet alleen maar omwegen en kan de leiding des Heeren niet begrijpen. Zo komt Gods volk soms in wegen terecht die helemaal vastlopen. Alles schijnt hen tegen te zijn en voor hen in de dood te eindigen. Alleen de Heere kan licht geven over Zijn verborgen leiding. Op Zijn tijd doet Hij dat ook. Denk aan Asaf, die na zijn strijd door God in het heiligdom werd geleid. Toen mocht hij het weten: ‘Gij hebt mijn rechterhand gevat; Gij zult mij leiden door Uw raad; en daarna zult Gij mij in heerlijkheid opnemen’ (Psalm 73:23-24). Hij mocht het zien: al is Gods weg in de zee en worden Gods voetstappen niet bekend, toch leidt God Zijn volk (Psalm 77:20-21). Wellicht is er iemand die zegt: ik kan mijn weg ook niet meer begrij- pen. Mijn levensweg is onbegaanbaar. Waarom moet ik dit allemaal meemaken? Hoe moet het toch verder? Ook na ontvangen genade, kan de weg door het leven door onbegrepen diepten gaan. Toch heeft de Heere een doel met Zijn leiding in het leven. Bescherming en onderwijs De Israëlieten legeren zich aan het eind van de woestijn. Voor hen ligt de woeste wildernis. Waarom doet de Heere dit? Waarom brengt Hij het volk niet in enkele weken in het Beloofde Land langs een gemakke- lijke en effen baan? In vers 17 wordt iets van dit geheim ontvouwd: ‘Want God zeide: Dat het den volke niet berouwe, als zij den strijd zien zouden, en wederkeren naar Egypte.’