Bestemming bereikt

8 met alles wat de Heere belangrijk genoeg gevonden heeft om in Zijn Woord te laten opnemen. Wij mogen op geen punt onkundig blijven. Ten aanzien van de vraag naar de oorzaak van het manco waren we het ook snel eens. De verklaring lijkt heel duidelijk te moeten zijn, dat we zo op ons leven op deze aarde gericht zijn, dat we wat er na dit leven volgt, uit het oog hebben ver- loren. Inderdaad, de algemene mentaliteit dringt de mensheid ertoe alles op dit leven te projecteren. Die mentaliteit houdt geen halt bij de kerkdeuren. Ook heel wat mensen, die nog altijd gewoon zijn de zondagse kerkdiensten te bezoeken en dagelijks hun Bijbel te lezen, hebben in de regel vrijwel uitsluitend belangstelling voor ons verblijf op aarde. En voor zover de echte geestelijke vragen daarbij aan de orde komen, cirkelen die meestal rondom twee aspecten. Het eerste aspect is de vraag hoe wij tijdens ons leven deel zullen kunnen krijgen aan het heil dat in Christus verschenen is – vragen over de wijze waarop het heil ons toegeëigend wordt. Voorwaar geen onbelangrijke vraag! Was iedereen daar maar mee bezig! Maar hoe belangrijk deze vraag ook is, als er niet meer is blijft het uitzicht op wat er na dit leven komt, toch afwezig. Het andere aspect heeft betrekking op de vraag hoe wij hier op aarde als christenen hebben te leven. Wat er van ons leven dient uit te gaan, willen we beantwoorden aan de roeping die de Heere geeft aan allen die Hem vrezen. Ook dit is zeer zeker een belangrijke zaak. Van hen die de Heere vrezen, verwacht de Heere immers dat zij licht zullen verspreiden, opdat anderen uit het duister verlost zouden worden. Maar opnieuw moet gezegd worden: als er niet meer is, blijft het uitzicht op wat er na dit leven komt verborgen. Maar er is nog meer. Bij de twee zojuist genoemde aspecten gaat het in feite nog alleen maar over de afwezigheid van de verwachting van het eeuwige leven in de hemel. Al de aandacht voor het aardse leven van de christen belemmert die ver- wachting,met als gevolg dat er ook geen verlangen is omontbonden te zijn enmet Christus te zijn, zoals Paulus onder woorden bracht. Maar behalve de hemel is er nog een tweede eeuwige bestemming voor de mens. Niet ieder mens gaat naar de hemel. Zelfs niet ieder christen. Er zijn er die wel de weg geweten hebben, maar die hemniet hebben bewandeld. Er zijn er diemet de lippen tot God naderen,maar wier hart zich ver van Hem houdt. De andere realiteit is de hel. Daarmee is veel gezegd.De hel is een realiteit en er zullen er zijn die die plaats zullen bevolken.Daarover isGodsWoord evenminonduidelijk.Daaromkan de overmatige en eenzijdige belangstelling voor het hier en nu niet anders uitgelegd worden dan als een gevangen zitten in een strik, die de boze ons spant en waarmee hij beoogt ons behalve het verlangen naar de hemel ook de schrik voor de hel te ontnemen. Toen concreet de vraag op mij afkwam of ik bereid zou zijn om een poging te