Voorpublicatie 'Het geheim van mijn moeder'

14 ‘Misschien wilde je vader, Joe, het zo. Misschien dacht ze dat ze jou moest beschermen voor haar familie, of voor de Amerikaanse gemeenschap. We stonden er namelijk niet om bekend dat we Duitsers, zelfs Duitse Amerikanen, erg goed behandelden.’ ‘Maar nadat Papa stierf, had ze ...’ ‘Zijn herinnering in ere kunnen houden.’ ‘Ze hield niet van hem! Ze zou geen steen op zijn graf hebben laten zetten als tante Lavinia er haar niet toe had overgehaald. Hij was geen goede echtgenoot, net zomin als zij een goede echtgenote was. Ik weet dat, maar hij was goed voor mij, hij deed wat hij kon.’ Waarom neem je het nu voor hen op? Waarom neem ik het voor hem op? ‘Ze heeft tegen mij gelogen, en ze heeft het me zeker niet gemakkelijk gemaakt om erachter te komen wat we nu weten.’ De waarheid voelde als een rotsblok op mijn borst. Het is alsof ze een spelletje met mij speelt vanaf de andere kant van het graf! ‘Ik zeg alleen maar dat je moeder haar redenen gehad moet hebben. Ik weet niet wat deze waren, maar ik ben bereid om haar het voordeel van de twijfel te geven. Wees voorzichtig met deze man die beweert je grootva- der te zijn. Het feit dat hij je uitnodigt om naar Duits- land te komen, betekent nog niet dat je moet gaan.’ Hij schudde zijn hoofd. ‘We weten helemaal niets over hem of over deze advocaat. Ik moet bedenken welke vervolgstappen we het best kunnen nemen.’ Maar dit was de eerste aanwijzing die ik gevonden had over het verleden van mijn moeder, en wellicht ook dat van mij. Als ik een grootvader had in Duitsland, zou ik daar dan ook een vader hebben? Zouden de andere