Voorpublicatie 'Het geheim van mijn moeder'

9 ‘Ik dacht dat jullie wel honger zouden hebben.’ Deze keer was het makkelijker om te liegen. ‘Dat is aardig van je,’ zei hij goedkeurend, terwijl hij zijn jas uittrok en zijn sjaal afdeed. ‘Het was koud vanavond.’ ‘Ik ben uitgehongerd!’ Rudy gooide zijn pet op tafel. ‘Voor mij twee!’ Ik knikte, biddend dat mijn gezicht me niet verraden zou. Maar Rudy was te vol van zichzelf om iets te mer- ken, en vader had andere dingen die hem bezighielden. ‘Hoe is het met je moeder? Is ze nog wakker geworden?’ ‘Ik denk het niet. Ze slaapt nu. De laudanum ...’ ‘ Ja, das ist gut. Ze hoeft de geluiden van deze nacht niet te horen.’ ‘Ze begrijpt er toch niets van.’ Rudy klonk zo onver- schillig. ‘Wat waren jullie aan het doen dat moeder niet zou begrijpen?’ Een gedurfde vraag, maar ik wilde horen dat ze iets anders gedaan hadden dan het in elkaar slaan van kleine jongens en het verbranden van synagogen. Voor het eerst wilde ik dat Lukas Kirchmann een leugenaar was. ‘Een vergelding voor de moord door die bolsjewistische Jood in Frankrijk. Heb je niet naar de radio geluisterd? Je bent toch geen baby meer?’ ‘Rudy, dat is genoeg. Praat wat zachter. Maak je moeder niet wakker. Ze heeft haar slaap nodig.’ Vader pakte een boterham van de snijplank. ‘Breng de koffie maar als hij klaar is. Ik ga even bij Mutti kijken, en dan ga ik naar bed.’ Hij stond stil. ‘O ja, ik heb een cadeau voor je, dochter.’ Hij trok een boek tevoorschijn uit zijn jas en gaf het me. ‘Zorg er goed voor.’ ‘ A Christmas Carol? En in het Engels! Vater , waar hebt