Neem en lees

22 B O E K 1 Leefde u al voordat u geboren werd? O ja, dat hebben mensen me wel verteld. En jij hebt toch ook wel eens een zwangere vrouw gezien? Maar weet je wat ik me afvraag: waar was ik dáárvoor? Ach, de Enige Die dat weet, is God. Hij was er al voordat ik geboren werd. Hij is de Heere, Die niet alleen altijd leeft, maar in Wie ook niets sterft. Er is geen mens die mij vertellen kan waar ik was voor ik in de buik van mijn moeder was. Maar misschien dat God mij nu wel uitlacht, omdat ik zulke vragen stel. Mijn taak is om God de lof en eer te geven, ook van mijn allereerste jaren als kind waar ik zelfs niets meer van kan herinneren. En toch weet ik er wel wat van, omdat God mij mensen gegeven heeft om het aan te vragen. Waar zou een levend mens als jij en ik anders vandaan komen dan van God? Kun jij jezelf maken? Nee toch? Hebben we daarom een eeuwige ziel? Scherpe vraag! Kijk eens naar God? In Hem is ‘leven’ en ‘zijn’ hetzelfde. Hij is de Allerhoogste, Hij verandert niet. Het ‘vandaag’ geldt niet voor God, want Zijn jaren zijn als het ware één dag, zie Psalm 102:28. En alles wat nog komt en wat geweest is, is als het ware ‘vandaag’ voor God. Je kunt er niets aan doen als je dit niet begrijpt, dat weet ik. Bewonder het maar. En verblijd je over dit onbegrijpelijke, zonder te proberen om het te begrijpen. Want dan zul je vinden. En als je het juist wilt begrijpen, zul je niet vinden. Kan een baby zonde doen? Jazeker, zelfs een pasgeboren baby is tegenover de heilige God geen dag zuiver. Hoe je dat kunt weten? Door naar baby’s te kijken. Ik was net zo’n baby en heb met wijdopen mond gehuild als ik bij mijn moeder wilde drinken. Stel je voor dat ik dat nu nog steeds deed als volwassen man. Nee, niet huilen om de moederborst, maar met wijdopen mond gaan brullen als ik eten nodig heb. Je zou me uitlachen. Ja, ik verdiende het dan op mijn nummer te worden gezet. Als baby deed ik dus dingen die niet fatsoenlijk waren. Maar ja, zo’n klein kind snapt een bestraffing niet, dus werd dat niet gedaan. Maar hoe ouder ik werd, hoe meer ‘onkruid’ er als het ware uitgetrokken werd. Zo erg is huilen om eten toch niet? Dus je denkt dat dit tijdens het baby-zijn wel goed was, om te schoppen en te slaan en boos te worden omdat grote mensen je niet gaven wat je wilde? Zouden die dingen misschien voor een tijdje als goed gezien worden? Maar er kan zelfs jaloezie zijn onder kleine kinderen. Zo zag ik eens een baby die met een bleek gezicht werkelijk jaloers keek naar een ander kind dat de borst kreeg. Het jaloerse kind duldde niet dat een hulpbehoevend ander kind zijn noodzakelijke