Als grenzen vervagen

12 met elkaar in botsing te komen. Helaas berust dat vaak op een misverstaan van elkaar. Dat is zeker niet altijd te wijten aan niet-kerkelijke artsen. Regelmatig leiden juist onbegrip en onkunde bij christelijke mensen tot een, dikwijls onterecht, wederzijds wantrouwen. In 2002 schreef ik voor het kerkelijke blad van deGereformeer- de Gemeenten, De Saambinder , een serie artikelen over medi- sche beslissingen rondom het levenseinde. In deze artikelen ging ik in op euthanasie, het niet-reanimeerbeleid, de toepas- sing van antibiotica, kunstmatige beademing, orgaandonatie, kunstmatige toediening van vocht en voeding, het gebruik vanmorfine en de palliatieve zorgverlening. Van verschillende zijden werd gevraagd om verschijning van deze artikelen in boekvorm. Na enige aarzeling leek het me goed hieraan tege- moet te komen.Aan drs.C.Goedhart (verpleeghuisarts) en drs. J.B. Ruit (internist) heb ik vervolgens gevraagd de artikelen kritisch door te lezen. Vanuit hun jarenlange ervaring in de gezondheidszorg gaven zij goede adviezen. Beide collega’s ben ik zeer erkentelijk voor hun spontane medewerking. Dit boekje is bedoeld als handreiking om moeilijke vraagstuk- ken rondomhet levenseinde beter te begrijpen. Eigenlijk lukt dit alleen als we ook oog hebben voor de achtergrond.Daarom heb ik de onderwerpen in een breed verband geplaatst: de hedendaagse geneeskunde, de huidige medische ethiek en de bijbelse ethiek.Met behulp van een toetsingskader, waarbij de Bijbel als richtingwijzer dient, is hetmogelijk op verantwoorde wijze medische besluiten te nemen tot het starten, nalaten of staken van behandelingen. Omdat ik als arts regelmatig medi- sche beslissingenmoet nemen, heb ik geprobeerd zo concreet mogelijk te schrijven.