In Uw spoor

19 beeld te gebruiken: Heb je Gods wet leren kennen als een scherpe naald? Een van de gebroeders Erskine gebruikt dat beeld. Hij spreekt van een scherpe naald die ruimte maakt in de ziel voor de draad van het Evangelie. En zo is de wet als een tuchtmeester die de zondaar geen rust gunt, maar blijft vloeken en drijven, totdat hij rust mag vinden in Christus. Welke plaats heeft de wet in jouw leven? Bedenk: een bekering zonder een veroordelend en ontdekkend werk van de wet is geen bekering. Het is waar: de een wordt daarin dieper geleid dan de ander, daar is de Heere vrij in. Maar buiten de wet om zal geen zondaar zalig worden, omdat de wet de tuchtmeester tot Christus is. En daarom, als dat ont- dekkende werk in je leven ontbreekt, moet je het nog maar eens ernstig onderzoeken. Straks zullen we het zien vanuit het tiende gebod: ‘Waarom laat God ons Zijn wet zo scherp prediken?’ En bedenk dat het daar gaat over de wet in het stuk van de dankbaarheid! Je zou zeggen: dan is het toch zeker een keer klaar met dat schuldigstellende element van de wet? Nee, toch niet. Zolang Gods kinderen in dit leven zijn, blijft er nog heel veel over wat voor God niet kan bestaan en daarom ontdekt moet worden. Waarom? Opdat Gods kinderen heel dicht bij Christus zullen worden gehouden, en Hem als de volmaakte Wetsvervuller hoe langer hoe meer nodig zullen krijgen. De twee delen Er wordt in vraag 93 ook gevraagd naar de verdeling van de wet op die stenen tafelen. Wat stond er nu op de ene, en wat stond er nu op de andere tafel? Vanuit de Schrift weten we dat er op de eerste tafel vier geboden stonden geschreven en op de tweede tafel zes. Daarin zien we een heilige orde. Vanuit de eerste tafel van de wet werd als het ware een verticale lijn getrokken: van het schepsel naar de Schepper, of anders- om: van de Schepper naar Zijn schepsel. God liefhebben boven alles – daar gaat het om in de eerste vier geboden. Daarnaast werd er vanuit de tweede tafel een horizontale lijn getrokken en ging het om de verhou- ding tussen mensen onderling – de naaste liefhebben als onszelf.