Is het ook voor mij?

12 sprekenwe over de bloedvloeiende vrouw.Vanwege haar kwaal, die in ieder geval al twaalf jaar geduurd had, was zij naar de wet van Mozes onrein. Vruchteloos was zij van de ene dokter naar de andere gegaan. Ze had al het hare daaraan ten koste gelegd, maar het had niet geholpen. Integendeel, het was alleen maar erger met haar geworden. Ze was aan het einde gekomen van al haar mogelijkheden. Ze was een hopeloos geval geworden. Gaat het zo ook niet in het geestelijk leven? We leren ons dan kennen als een hopeloos geval. Niet alleen in tijdelijk opzicht, maar ook in geestelijk opzicht. De last van onze zondeschuld gaat dan al zwaarder drukken, alle wegen van ons uit tot God lopen dood. Wat kunnen we ons inspannen om de Heere aan onze kant te krijgen. We zoeken het in ons eigen werk, in onze eigen gerechtigheid, inonze tranen en gebeden.Kondenwe daar nu maar vorderingen in maken, dan zouden we dichter komen bij de toe-eigening des heils. Maar het gaat precies andersom, het wordt een grote onmogelijkheid. Is het ook voor mij? Dat het voor anderen is, dat geloof ik, maar voor mij? Dat kan niet waar zijn, want ik ben te slecht, ik ben een hopeloos geval. Daar komt bij dat die vrouw erg eenzaam geweest moet zijn. Ze was immers onrein. Haar bed, haar stoel, haar huis, alles was onrein.Anderenmeden haar uit angst omook onrein teworden. Wat kan een zondaar die schreeuwt naar God, maar voor wie het zo hopeloos geworden is, eenzaam zijn. Er zijn zo weinig mensen die u begrijpen in uw nood. Maar nu gebeurt er iets.Deze vrouwhoort van Jezus, zo schrijft Markus. Het gerucht van Jezus werd overal verspreid. Overal werd verteld van Zijn wonderen, van Zijn prediking. Daardoor