De Bron van zaligheid

20 een eenvoudige jongen die nogmaar net de wereldmet al haar drukte binnentreedt, rood van verontwaardiging doen worden. Maar wie kent niet de kracht van de gewoonte als het fraaie vernis van een fijngevoelige geest wordt afgeschuurd? Wie heeft niet een paar maanden later gehoord dat er zomaar, natuurlijk en spontaan, een vloek over de lippen kwam? Wie heeft niet gezien dat slechtheid en godslastering onbestraft blijven, niet eens bestraft worden door een stil schaamrood? Zoals het met deze zonden is, is het ook met de grootste zonde waaraan de mens- heid schuldig staat: de zonde van het verwerpen van de Zaligmaker. Er is in de jeugd een tijd dat de geest er in het bijzonder voor open schijnt te staan om de Zaligmaker te aanvaarden. Er is een tijd dat het verstand en het gevoel plotseling volwassen worden, zoals de knop van een roos plotseling tot de volle bloei komt. Het is een tijd dat alle gevoelens van onze natuur elke beteugeling verachten enmet een onberaden onstuimigheid losbarsten. Alle ervaring leert dat dit de tijd is waarin de overtuiging van zonde het gemakkelijkst in de ziel wordt gewerkt. Het is de tijd waarin het werk en het lijden van de Zaligmaker met heel veel hoop op een goed gevolg aan de geest worden voorgesteld. Het is dan dat het hele schouwtoneel van het Evangelie zich plotseling met een frisheid en een kracht aan de geest voordoet, zoals dat naar alle menselijke berekening nooit meer zal gebeuren. Als de tederheid van de liefde van de Zaligmaker dan wordt tegengestaan, zal zij elke dag meer van het nieuwe en de kracht ervan kwijtraken om het hart te beroeren. De gewoonte omweerstand te bieden aan het woord en de getuigenis van een smekende God zal dag voor dag meer gaan overheersen. Het stenen hart zal dag voor dag meer een diamanten hart worden en de drievoudige koperen plaat 1 van het ongeloof zal dag voor dag ondoordringbaarder worden. O mijn vrienden! Het is vreselijk om te denken hoe velen onder ons elk uur het hart onderwerpen aan dit gewisse en stille proces van de verharding. Zie eens om, broeders, zoals velen van u dat misschien doen, naar de tijd toen Christus en Zijn lijden voor het eerst van belang werden om uw ziel te doen ontwaken. Zie eens om naar het eerste sterfgeval in uw familie of naar de eerste keer dat u zich voorbereidde om aan te zitten aan het Heilig Avondmaal. Kwamen er toen geen opwekkende, bezielende gevoelens op in uw innerlijk, gevoelens die u nu niet hebt? Was er bij u niet iets van strijd in het geweten, iets wat aanvoelde als het ‘slaan tegen de prikkels’, door Christus te verwerpen, door de tederheid van het tederste van alle Wezens te verwerpen? Maar u was voorspoedig in de strijd, u onderdrukte elke fluistering die u verontrustte, u suste elk plotseling gevoel van onbehaaglijkheid. De Geest worstelde met u, maar u hebt Zijn werkingen om u te doen ontwaken gedoofd. En 1. In het Engels staat triple brass , naar het Latijn Aes triplex , bij de dichter Horatius (65 v. Chr.-8 n. Chr.).Wie voor het eerst naar zee ging, kreeg drie koperen (bronzen?) plaatjes, om die als een soort bescherming op de borst te doen.