Prooi

9 ‘Het komt ergens vanaf het meer,’ fluisterde Bill verbaasd. Frank voelde zijn hartslag versnellen. Hij vertrouwde het niet. Er gebeurden te veel onverklaarbare dingen in het park. Hij ging op zijn hurken zitten en staarde in de duisternis rich- ting het meer. Het was aardedonker onder het wolkendek en ze konden geen hand voor ogen zien. Gespannen luisterde hij naar het vreemde geluid voor hem. Het klonk als een ondefinieerbaar gedruis, midden op het meer. Het viel hem nu ook op dat er verder helemaal geen geluiden meer te horen waren. Geen dier liet zich horen. Het leek of de natuur haar adem inhield. Voor wat? Hij keek op zijn horloge en drukte op het knopje van de ver- lichting. Het was 04.35 uur, zag hij. Het zou niet lang meer duren voor de zon opkwam. ‘Laten we nog maar even proberen te slapen,’ zei Frank. ‘Geen denken aan!’ reageerde Bill. ‘Ik doe geen oog dicht tot ik weet wat er aan de hand is.’ Frank zuchtte even. ‘Oké, laten we dan het vuurtje maar aan- steken.’ Tien minuten later laaide het vuur hoog op en zwijgend hurkten ze ernaast. Frank liet zijn blik steeds over het meer dwalen, maar er was niets te zien. Het geluid was opgehouden en de stilte van de nacht kwam weer terug. De lucht begon boven de bergen al op te lichten en het duurde niet lang of de wolken werden oranje gekleurd door een schitterende zonsopgang. ‘Wat ontzettend mooi,’ zei Bill met ontzag. ‘Dat hadden we gemist als we hadden geslapen.’ ‘Dat is zo,’ zei Frank. ‘Maar toch had ik liever doorgeslapen. Het zint me niets wat er vannacht gebeurd is. Ik houd niet van onverklaarbare dingen.’ Bill reageerde niet. Frank zag hem opstaan en langzaam naar de