Prooi

20 maar wat er brandde was niet te zien. Andrew leunde dichter naar het scherm om beter te kunnen horen wat de verslaggever vertelde. Het beeld viel weg. Er was geen verbinding meer. Snel logde Andrew opnieuw inmaar dat lukte niet. Hij had nu helemaal geen verbinding meer met internet. Dat betekende dat hij ook geen... Vlug liep hij naar de telefoon en pakte de hoorn van de haak. Geen kiestoon. Met een plof liet hij zich op de zitbank vallen en wreef met zijn handen over zijn gezicht. De situatie werd hoe langer hoe ondui- delijker. Bedachtzaam nam hij een klein slokje van zijn inmiddels koud geworden koffie. y Met een schok werd Andrew wakker en keek even verdwaasd om zich heen. Hij was op de bank in slaap gevallen maar iets had hem teruggeroepen in de werkelijkheid. Hij keek op zijn horloge en zag dat het 05.37 uur was. Hij wreef in zijn ogen maar stopte midden in die beweging toen hij iets hoorde. Hij hief zijn hoofd op en luisterde geconcentreerd naar het geluid. Het kwam uit zijn achtertuin. Vlug stond hij op en liep naar het raam. Voorzichtig deed hij het gordijn een stukje open en gluurde door de kier naar buiten. Vreemd. Het was nog steeds donker en normaal gesproken zou de zon al uitbundig schijnen op dit tijdstip begin augustus. Hij deed het gordijn verder open om beter te kunnen kijken en zijn mond zakte open van verbazing toen hij iets zag wat absoluut niet kon. Het sneeuwde. Het weer kon erg snel omslaan in de bergen rondWaterton, maar het waaide op dat moment helemaal niet. Hij liep naar het display van de buitenthermometer. Het was 17_ Celsius, dus dat het sneeuwde was absoluut ondenkbaar. Toch was het zo. De sneeuw kwam gestaag naar beneden en langzaam vormde zich een laagje op het gazon.