Elke dag moederdag

11 Proloog Het was wel even schrikken toen hij haar huilend op de bank aantrof. Hij wist eerst helemaal niet wat er aan de hand was, maar nu kon hij het helemaal begrijpen. Misschien ben ik wel fout geweestdoor er veel teweinigaandacht aantegeven, dacht hij. Van haar lichamelijke klachten wist hij best. Elke dag pijn lijden is niet niks. Je raakt gewoon helemaal op. Terwijl in huis iedereen verwacht datmoeder gewoondoorgaatmet hetwerk. Geregeldwordt zedanooknogachter devoddengezetenomdat het niet snel genoeggaat. Ineensbegreephij hoedat zouvoelen. Ze wees hem op andere vrouwen uit de gemeente. Vergeleken bij hen voelde ze zich soms zo waardeloos. Ze zou graag meer willen doen, maar het lukte haar gewoon niet. Ze had er de kracht niet voor. Soms vroeg ze zichzelf af: waarom? Waarom altijdpijn?Waaromaltijdmoe? Hij vondhet ookniet eenvoudig. Hij zag dat andere vrouwen wel tijd hadden voor allerlei leuke dingen. Dat lukte zijn eigen vrouw niet. Ze moest ’s middags ook altijdeven slapen. Eens zei ze: ‘Jullie kunnenbetermaar een andere vrouw en moeder zoeken!’ Nou, zoiets moest ze nooit meer zeggen! Hij en de kinderen waren juist blij met haar. En dat ze soms wat werk moet laten liggen? Dat neemt hij wel op de koop toe. ‘We zullen proberenmet z’n allen jou te helpen en te ontzien’, zei hij. We doen het toch samen...? De moeiten bij het moederschap Moeder zijn is een voorrecht, maar ook een opgave. Je moet altijd maar weer klaarstaan. De kinderen gaan ervan uit dat je