Met hart en mond

20 niet kon leven en sterven. Ruth droeg een dubbel zwaar kruis. Ze was jong weduwe en boven- dien kinderloos. Een onbekende, onzekere toekomst lag voor haar. Ze spreekt niet voor niets over donkere nachten en over sterven, al was ze nog jong. Maar ondanks dat alles is dít haar levenskeus. En bij deze keus roept ze de Heere tot getuige. Het is voor het eerst in dit korte bijbelboek dat de Naam Heere, Verbondsgod, gebruikt wordt. Die Naam belijdt ze! Dat is geen grootspraak van Ruth, dat is niet een opwelling van het ogenblik, maar uit haar woorden en haar keus blijkt de innige liefde die door Gods Geest en Woord gewerkt is in haar jonge leven. Deze onverklaarbare liefde tot Gods volk en tot de God van dat volk dringt haar tot dit belijden met hart en mond. Naomi zegt niets meer. Zij legt Ruth de handen niet op en ze spreekt haar niet zalig. Ze weet wel, dat zaligmaken en zalig spreken geen mensenwerk is. Dat zal alleen waarde hebben als het gedaan wordt door de Zaligmaker Die zij verwacht. Zwijgend vervolgen beide vrouwen hun weg naar Bethlehem, de geboorteplaats van de Zaligmaker. Zo doe mij de H EERE In de keus van Ruth zien we een opklimming: ze spreekt eerst over heengaan, dan over vernachten en ten slotte over sterven. Het is een weg die de diepte ingaat. De beproeving van haar belijdenis wacht. En toch wil ze samen met Naomi, die jarenlang ver van haar plaats is geweest, die beladen is met smart en schuld, verder het leven door. Kan een jonge vrouw dan jaloers worden op zo iemand? Ja, want Moab is voor Ruth de dood geworden. Terug naar Moab is voor haar onmogelijk. Hoe het verder ook gaan zal, het leeft in haar hart: ‘Zo doe mij de Heere... !’ Dát is haar uitzien en verlangen. Zo gaan ze beiden samen verder! Zó komt Ruth uiteindelijk in Bethlehem. Gods wonderlijke leiding brengt haar als een vreemdeling op de akker van Boaz. Ze wordt een arme korenraapster die bukt voor elk aartje. Maar daar op die