De Geestelijke Pelgrim

17 over de wet dan over het Evangelie sprak, alhoewel de evangelie- klanken toch nooit bij hem verzwegen werden. Hoe kan het ook anders, daar hij zelf zulk een rijke ondervinding van genade over- vloeiende voor de grootste der zondaren ondervonden had. Toch geven die oudste geschriften niet die evangelische klank weer, die we in zijn latere geschriften vinden. U kent misschien een van zijn oudste boekjes Zuchten uit de hel of De ketenen van een verdoemde ziel. Met de gave hem in het bijzonder geschonken, tekent hij in dat geschrift wat het deel van de zich verhardende zondaar of zondares zal zijn, op een wijze waaruit blijkt, dat hij de schrik des Heeren kende. Persoonlijk kende. Want hij heeft iets van die zuchten uit de hel en van de ketenen van die verdoemde ziel van zo nabij beleefd. Daarom kon hij er op zo’n wijze over schrijven en heeft hij er ook zo over gesproken. Maar gaandeweg gaan zijn geschriften openbaren welk een volheid van genade hij geopend wist in de fontein die de Heere Zelf geopend heeft voor het huis van David en de inwoners van Jeruzalem. En dan roepen we u een ogenblik in herinnering een van zijn meest indruk- wekkende predikaties. Een werkje dat ook in het Nederlands versche- nen is: De Jeruzalemse zondaar gezaligd. Deze preek is vol van een evangelische bewogenheid, om aan de verdoemde zielen te prediken dat het een getrouw Woord is en aller aanneming waardig, dat Jezus Christus in de wereld gekomen is, om de zondaren zalig te maken. Bunyan heeft mogen prediken. Hij was een prediker bij de gratie Gods. Het eerste boekje werd van een inleidend woord voorzien door de predikant van de gemeente, dominee Burton, die een bijzondere zielenvriend van Bunyan geworden was. Hij schreef dat deze man niet geschoold was op de academiën van Engeland en niet de wijsheid had die men op de hogescholen leerde. Maar dat hij op de hogeschool van Koning Jezus de verborgenheden van Gods heil heeft leren kennen en zo heeft hij ook mogen preken. Ook naar het hart van het eenvoudige volk. Zijn prediking heeft aan de ene zijde honderden, ja, duizenden getrokken, maar aan de andere zijde bespotting, verachting, verguizing en belastering tegen hem opgeroepen. Welk een geweld heeft de duivel teweeggebracht om die prediking van zijn kracht te beroven. Zelfs leraren van de kerk van Engeland ontza- gen zich niet om deze prediker, die zo’n indruk op het volk maakte, te verguizen en te belasteren. Er waren echter ook anderen die hem genodigd hebben om op de kansels van de kerk van Engeland te