De Geestelijke Pelgrim

15 er voor hem in dat opzicht ook geen genade geweest zijn. Dit heeft hem weleens tot wanhoop gebracht. Maar ook kwam de tijd dat hij voor het eerst met bijzondere kracht de Heere tot zich hoorde spreken: ‘En nog is er plaats.’ Toen is hij uit de strik geraakt, want hij mocht weten dat er ook voor hem de mogelijkheid was om zalig te worden. Daar heeft de Heere z’n strijd mee gebroken en zeker, er is nieuwe strijd gevolgd, maar er is ook nieuwe verlichting gevolgd. Zo zegt Bunyan dat hij nooit de preek van zijn leraar over het Hooglied vergeten zal, door dewelke de liefde van Christus in zijn verwonde ziel is ingedruppeld, als een hemelse honing. Deze woor- den: ‘Mijn duive, zijnde in de kloven der steenrotsen, doe mij uwe stem horen.’ De stem van Christus, die in de prediking van zijn leraar, levend en krachtig in zijn hart geworden is. Zo heeft de Heere hem tot een zalige verruiming gebracht. In Genade overvloeiende lezen wij weer van nieuwe strijd, tijden van grote geestelijke verlichting afgewisseld door tijden van diepe donkerheid. Maar de Heere liet het licht doorbreken. Het geschrift van Luther over de Galatenbrief, het boek waarvan Bunyan roemt als naast de Bijbel het meest uitnemende boek dat hij ooit in zijn leven gelezen heeft, is hem tot een bijzonder middel geworden. Om hem al zijn gerechtigheid alleen in de gerechtigheid van Christus te doen zoeken. En de Heere heeft hem, door Zijn Geest verlicht, daarin zijn levensgrond doen vinden. Toen dat Woord Gods in zijn leven die kracht gekregen had: ‘Die tot Mij komt, zal Ik geenszins uitwerpen’, heeft hij zich met vrijmoedig- heid ook doen dopen in het jaar 1653 . Hij was toen 25 jaar en het was een bijzondere gebeurtenis in zijn leven.Want als men op die volwassen- doop mocht aandringen, dan was dat toch eigenlijk ook een publieke belijdenis. Dan sprak men daarin uit, in het midden van zulk een gemeente, dat men zich van Gods genade niet vreemd achtte. Dat wil niet zeggen dat Bunyan daarna nooit meer strijd heeft gekend. Integendeel. Heel zijn leven door is hij in die strijd betrokken geble- ven. In het bijzonder, toen hij een jaar na zijn doop zeer ernstig ziek werd. Zo ziek, dat hij nabij de dood was. Men vreesde dat de toen 26 - jarige jongeman uit het leven zou worden weggenomen. Op dat ziekbed heeft de Heere hem meer van Zijn genade geleerd, dan hij op dat ogenblik kende. We denken aan die bijzondere gebeurtenis in Bunyans Christenreis . Christen is door de poort gegaan en over de weg gekomen op de heuvel