9789033131189

13 verse bloemen. Dezelfde als die in het bruidsboeket van Eline zitten. Het duurt even voordat iedereen eindelijk zit en dan krijgen ze het sein om te vertrekken. Thirza voelt zich als een koningin als ze zwaait naar de buren en andere belangstellenden die zijn komen kijken. Het hobbelt een beetje in de koets onderweg naar het gemeentehuis, maar Thirza geniet. Wat haar betreft mag de rit wel een uur duren. Gelukkig hebben ze ook nog een rit vanaf het gemeentehuis naar de kerk. En misschien ook wel naar de zaal waar Marien en Eline hun bruiloft zullen vieren. Ook bij het gemeentehuis staan veel mensen. Thirza geniet van al die aandacht alsof zijzelf de bruid is. Ze haalt haar hand door haar halflange blonde haar, waar de kapper vanochtend krullen in heeft gezet. Achter het bruidspaar en de ouders loopt ze naar de ingang. Dan hoort ze achter zich vlugge voetstappen. Nathalie duikt naast haar op en trekt aan haar arm. ‘Je moet niet zo snel vooruitlopen,’ zegt ze geïrriteerd. Thirza kijkt verbaasd opzij. Moeten ze de hele dag naast elkaar lopen, omdat ze er bijna hetzelfde uitzien? Nou, vooruit, nu wil ze dat wel doen, en ook als ze straks naar de kerk lopen. Maar ze is niet van plan om haar zus de rest van de dag als een schaduw te volgen. In het gemeentehuis houdt de trouwambtenaar een lange toespraak. Het gaat voor een groot deel langs Thirza heen. Ze zakt een beetje verveeld onderuit en krijgt prompt een duw van Nathalie. Boos kijkt ze opzij, maar haar zus houdt haar blik strak op het bruidspaar gericht. Na het officiële gedeelte moeten ze zich allemaal verzamelen in de hal van het gemeentehuis. Opnieuw springt de fotograaf van de ene naar de andere kant. Dan neemt hij de trap naar boven en hangt daarna over de rand van de balustrade. Straks laat hij die camera nog vallen, denkt Thirza bezorgd. Dan kunnen zij de stukken bij elkaar rapen. Hoeveel zou zo’n ding kosten? Vast een flinke duit.