9789033131189

11 vast van plan om regelmatig naar hen toe te gaan, maar eerst gaan ze twee weken op huwelijksreis naar de Canarische Eilanden. Eigenlijk is ze een beetje jaloers op haar zus. Het moet toch geweldig zijn om zo’n reis te maken en dan twee weken in zo’n supermooie omgeving te zijn. De soepkommen, schalen en de thermoskannen raken leeg. Om één uur moeten ze klaar zijn voor vertrek. Thirza kijkt naar de klok. Kwart voor één. Nu moeten ze opschieten. Ze schiet overeind als er een koets met paarden voor hun huis stil- houdt. Daarachter staat een paardentram. Thirza springt op en gaat voor het raam staan. Een derde paardentram sluit de rij. ‘Oooh,’ roept Thirza verrast. ‘Wat leuk! Gaan we daarin?’ ‘Nee,’ plaagt Marien. ‘Dat zullen de buren besteld hebben.’ ‘Nee joh...’ Ze heeft de lachers alweer op de hand. Flauw! ‘Verrassing!’ zegt Marien dan. ‘En ik geloof dat het geslaagd is.’ Daar bestaat geen twijfel over. Iedereen reageert enthousiast, behalve de oma van Marien die zegt dat ze bang van paarden is. Thirza is niet meer te houden en duwt haar neus bijna tegen het raam. Het is een prachtig gezicht die donkere koets met die prach- tige paarden ervoor. Op de bok zitten twee koetsiers in lange zwarte jassen en hoge hoeden. De koetsen zijn versierd met bloemen. Thirza ziet dat er al buren voor het raam staan. Sommigen komen zelfs naar buiten en maken foto’s met hun telefoon. Thirza gnuift. Dit moesten de meiden uit haar klas eens zien. Ze denkt aan Mirella en Jolien, haar vriendinnen. Wat zullen die twee jaloers zijn als ze dit horen! De paarden schrapen ongeduldig met hun hoeven over het asfalt. Eén paard laat een flinke hoop vallen. Thirza giechelt. Achter haar vraagt de ceremoniemeester de aandacht. Ze moeten nu op gaan schieten, want het is hoog tijd om te vertrekken.