9789033131172

12 ‘Dat is wel waar ja, maar dat komt omdat mijn moeder uit Italië komt. Ze heeft gewoon een grappig accent.’ Even puffen ze uit. Dan gaat Mira erop door. ‘Weet je, vorig jaar gingen we naar mijn opa en oma in Milaan. We hadden luisterboeken uit de bieb gehaald voor onderweg.’ ‘Doen wij ook altijd.’ ‘Nou, hebben jullie weleens iets van Roald Dahl geluisterd?’ Esther knikt. ‘Van Sjakie en de chocoladefabriek is die toch?’ ‘Ja en van De GroteVriendelijke Reus, de GVR. Nou, die dus. We hadden een cdmet verhalen van hem.Niet voor onze leeftijd, maar ik kan natuurlijk lekker met Thijs en Tom meeluisteren. Stiekem vind ik die verhalen nog steeds grandioos. Totdat het verhaal ‘de miereneter’ begon.’ Mira zwijgt en kijkt strak opzij naar Esther. Esther haalt haar wenkbrauwen op en kijkt net zo strak terug. ‘Ja, en?’ ‘Je kent het verhaal niet?’ ‘Nee.’ ‘Het is vreselijk. Ik vertel het aan jou omdat je m’n beste vrien- din bent. Maar beloof me dat je het boek of de cd verbrandt of weggooit als je dit verhaal ooit ergens tegenkomt.’ ‘Beloofd,’ klinkt het quasiplechtig. ‘Nou, het verhaal gaat dus over een verwend ventje met stin- kend rijke ouders. Hij krijgt alles wat hij vraagt en op een dag haalt hij het in z’n hoofd om een miereneter te willen hebben. Zijn vader zoekt overal, maar er is nergens een miereneter te vinden. Het etterige ventje blijft zeuren en uiteindelijk wordt er een miereneter in Verweggistan gevonden en verscheept. Als het beest eindelijk bij het verwende joch wordt afgeleverd, heeft het al dagenlang geen mier gezien. Het is uitgehongerd, maar het joch heeft geen zin om mieren te zoeken. Hij vindt dat de miereneter dat zelf maar moet doen. Maar er zijn haast geen mieren in de tuin. ’t Arme beest wordt met de dag mager- der en hongeriger en het joch kijkt niet naar hem om. Dat wil