9789033131165

7 1 Dit is dus het domste wat ze ooit heeft gedaan. Met een klap doet Elin haar laptop dicht. Ze zou hem het liefst in de prullenbak gooien, maar daarmee zijn de mails nog niet ver- dwenen.Waarom moest ze dan ook zó nieuwsgierig zijn om in haar moeders mailbox te rommelen? Ze hoopte eerst dat ze het verkeerd begrepen had, maar de tweede mail was té duidelijk en de overige mails wilde ze niet eens meer lezen. ‘Elin,’ klinkt haar moeders stem van beneden. ‘Je komt te laat als je zo blijft treuzelen.’ Maakt ze zich dáár druk over? Alsof haar moeder er net niet voor heeft gezorgd dat heel haar leven overhoop ligt. Ze wil schreeuwen, met de deur slaan en zichzelf opsluiten in haar kamer. Het is dat Yara haar net geappt heeft en ze ernaar verlangt om haar vriendinnen te zien, anders zou ze niet naar school gaan. Ze doet de rits van haar schooltas dicht en slingert hem over haar schouder. Ze bonkt de trap af, glipt langs haar moeder en trekt haar jas van de kapstok. ‘Fijne dag lieverd,’ zegt haar moeder. Ze geeft geen antwoord. Yara, Jasmijn en Lieke staan bij de brug op haar te wachten. ‘Elin!’ roept Yara vanuit de verte. ‘Hoe vind je mijn nieuwe schoenen?’ Ze steekt een van haar voeten omhoog.Vanuit de verte ziet Elin er weinig van. ‘Cool,’ zegt Elin als ze voor haar vriendinnen stilstaat. Ze neemt de paarse enkellaarsjes in zich op. ‘Echt jouw kleur.’ Ze stappen op en fietsen naar school. Yara vertelt over het