9789033131110

9 Als Tom en Tes weer binnenkomen, is mama pannen- koeken aan het bakken. Ze heeft een witte stip op haar neus. De pannenkoeken ruiken heerlijk.‘Ik lust wel honderd pannenkoeken,’ zegt hij. Mama giet het beslag in de sissende pan. Tom moet steeds aan de verrassing denken. ‘Als pake het maar niet vergeten is,’ zegt Tom. ‘Wat?’ vraagt mama. ‘De verrassing.’ Het is even stil in de keuken. Mama zucht. Tom heeft spijt van zijn opmerking. Mama kijkt verdrietig. Ze veegt de witte stip van haar neus. ‘Maar beppe is het niet vergeten,’ zegt ze. ‘De vorige keer wist pake mijn naam niet eens,’ zegt Tes. ‘Straks weet hij niet meer wie ik ben.’ ‘Dat komt door zijnziekte,’ zegtTom.‘Hoenoemt beppe dat ook alweer?’ ‘Vergeteritus,’ zegt Tes. Stel je voor dat pake zijn naam ook is vergeten. Maar Tom heet net als pake. Dat is natuurlijk een stuk mak- kelijker voor pake. Of zou hij zijn eigen naam ook niet meer weten? ‘Ik vergeet ook wel eens iets,’ zegt Tom. ‘Maar pake vergeet alles.’ ‘Jij vergeet vooral je spullen op te ruimen,’ zegtmama. ‘Je tas moet nog naar boven.’ Tes grinnikt. ‘Pake vergeet niet alles,’ zegt mama. ‘Hij weet heel