9789033131097

12 nuchtere en luchthartige antwoorden een hart onder de riem kan steken. Alles moet ze nu zelf uitvinden en alleen opknappen en daar ziet ze als een berg tegenop. Zelfs voor het eerst naar school fietsen om het lesrooster op te halen moet ze alleen doen, want Lydia’s klas is later aan de beurt dan haar klas. ’s Avonds, als de tweeling al op bed ligt, klopt Tamar bij Lydia aan, die op haar gitaar aan het tokkelen is. ‘Je moet daarmee stoppen van mama,’ zegt Tamar. ‘De tweeling moet slapen.’ ‘O, is het al zo laat?’ Lydia trekt verbaasd haar wenkbrauwen op en zet de gitaar op de standaard. Ze gaat in kleermakerszit op haar bed zitten en ze klopt op het dekbed. Tamar ploft naast Lydia op het bed neer. ‘Hoe gaat dat met het rooster en de boeken halen, denk je?’ ‘Gewoon,’ zegt Lydia. ‘Jij hebt toch ook een mail gekregen waarin ze vertellen in welk lokaal je moet zijn en hoe je mentor heet? Daarna wijst het zich vanzelf.’ ‘Maar Lydia, straks kan ik het lokaal niet vinden, wat dan?’ ‘Dan vraag je waar het is. Als nieuweling is dat heus niet raar.’ ‘Vind jij...’ bromt Tamar. ‘Vindt iedereen,’ verbetert Lydia haar. ‘Bovendien zal het zichzelf ook wel wijzen. Het eerste getal geeft de verdieping aan en daarna volgt het lokaalnummer.’ ‘En die letters ervoor dan? A, B, C...’ ‘Dat zullen de verschillende gangen zijn of zo,’ zegt Lydia noncha- lant. ‘Er hangen vast bordjes. A die kant op, B die en C die kant.’ ‘Dat hoop ik maar,’ zegt Tamar. ‘Maak je toch niet altijd zo druk, Tam. Geloof me, het komt heus wel goed en je weet toch dat de domste vraag de vraag is die niet gesteld wordt?’ ‘Je hebt wel gelijk,’ geeft Tamar toe. ‘Maar...’ ‘Geen gemaar.’ Lydia steekt met een streng gebaar haar wijsvinger omhoog. ‘Kom op, piekertje, we gaan naar beneden. Het is kof- fietijd.’ ‘Piekertje...’ lacht Tamar, maar onderweg naar beneden bedenkt ze