9789033131066

8 Maar papa is de kamer al uit. Mees hoort hem met grote sprongen de trap op gaan. Mama lacht.‘Die vader van jullie is zelf gek op schaat- sen. Eerst nog zien of het echt door zal vriezen. En denk erom, Mees, niet op het ijs voor wij zeggen dat het mag, hè?’ Mama kijkt nu streng naar Mees. ‘En dat geldt natuurlijk ook voor jou, Eef. Voorlopig is het overal nog heel onbetrouwbaar.’ ‘Onbetrouwbaar?’ Mees kijkt naar mama. ‘Wat is onbetrouwbaar nou weer?’ ‘Dat betekent dat je het ijs niet kunt vertrouwen. Je weet dan niet of het al sterk genoeg is omop te staan.’ ‘Hebbes!’ Papa komt de kamer weer in. Hij draagt een doos, die hij op tafel zet. ‘Kijk eens aan, de kunstschaatsen van mama, jaren niet gebruikt.’ Papa pakt een paar schaatsen met witte schoenen uit de doos. ‘Volgens mij pas jij die bijna, Eva. Mama heeft maar een klein voetje.’ Eva haalt haar neus op. ‘Ze zijn zo ouderwets! Nie- mand heeft zulke kunstschaatsen.’ ‘We zullen wel eens kijken. Eerst maar zien of het ijs echt dik genoeg wordt.’ Mees zit op de grond, hij wurmt zijn voeten in de oude schaatsen van Eva. ‘Ze passen wel,’ zegt hij. ‘Maar ik weet niet of ik het wel kan.’ Hij trekt de schaats weer van zijn voet. ‘Trouwens,’ zegt hij dan, ‘ik heb helemaal geen tijd om te schaatsen. Morgen begint de kerstvakantie en