9789033131035

11 gaat het niet worden.’ Tanja schiet in de lach. ‘Ik kon het allicht proberen. Laten we maar wachten tot morgen.’ Ze staat op en stopt het flesje in haar tas. ‘Wat hebben we nu?’ ‘Wiskunde.’ ‘Nee.’ Tanja kreunt. ‘Ik hoop niet dat De Kubus de repetitie van gisteren al heeft nagekeken, want ik weet zeker dat ik niet hoger dan een drie heb. En als mijn ouders dat op het ouder- portaal zien...’ ‘Misschien valt het mee.’ Ellemijn gaat ook staan. ‘Ja, een drieënhalf. De Kubus kan gewoon niet uitleggen, maar dat geloven mijn ouders niet.’ Ellemijn grinnikt. ‘En die man doet juist zo zijn best om het lokaal er met al die kubussen als een echt wiskundelokaal uit te laten zien. Kom, anders zijn we te laat.’ ‘Dat zou heel jammer zijn.’ ‘Ga je mee naar mijn oma?’ stelt Tanja voor als ze om kwart over vier hun fiets pakken. ‘Ze bakt altijd veel te veel pannen- koeken, dus je kunt makkelijk mee-eten.’ ‘Dat zou ik wel willen, maar ik moet van zes tot acht werken.’ ‘Waar eet jij dan? In de supermarkt?’ Ellemijn schudt haar hoofd. ‘Als je twee uur werkt, heb je geen pauze. Mijn moeder is op donderdag vrij, dus dan kunnen we vroeg eten. Als mijn vader en Dexter tenminste op tijd thuis zijn. En anders eet ik vooraf.’ ‘Hoe gaat het met Dexter?’ ‘Best wel goed. Hij heeft veel minder driftbuien dan vroeger.’ ‘Hij heeft ze dus nog wel.’ Ellemijn knikt. ‘Vorige week had hij een heftige.’ ‘Waarom?’ ‘Je vertelt het aan niemand, hè?’ Ellemijn kijkt haar vriendin even doordringend aan. ‘Dat weet je toch?We zijn niet voor niks al meer dan tien jaar