9789033130601

10 ‘Pfff...’ Ik pakte een frikandel. ‘Er valt hier echt een goed gesprek te voeren.’ ‘Dat jij nou zo slim bent,’ zeiYannick. Oh... dit ging de verkeerde kant op. Ik wilde geen ruzie. Niet om zoiets simpels als het menu op zaterdag. Ik hield mijn mond en nam een hapje van mijn frikandel. Mijn moeder strooide uitjes op haar bord. ‘Nou ja, we kunnen er best eens over nadenken om wat anders te eten.’ Echt? Ging ze zomaar het gesprek aan en tegenYannick in? ‘Een keer een pizza kunnen we ook doen,’ zei mijn vader. ‘Pizza’s zijn niet te eten.’ Yannicks mondhoeken trilden. Ik voelde de spanning bij mezelf opkomen. Mijn moeder voelde dat blijkbaar ook. ‘We eten ook helemaal geen pizza,’ suste ze. Het bleef verder stil. De spanning bij mij zakte weer. ‘We kunnen toch twee gerechten eten op zaterdag?’ waagde ik te vragen. Mijn moeders gezicht betrok. ‘Zullen we er nu over ophouden? Ik vind het fijner om elke zaterdag hetzelfde te eten. Je mag echt wel eens een andere keer een pizza halen.’ Ik hoorde het aan haar toon. Ik mocht die vraag niet stellen. Ik moest er gewoon over zwijgen. Waarom begon ik hier dan ook over? Waarom was ik nu weer degene die het ongezellig maakte? Ik wist toch datYannick daar niet tegen kon? En mijn moeder ook niet. Zwijgend at ik verder. Vaag drong het gepraat van Yannick en mijn ouders tot me door. De telefoon ging. Mijn moeder pakte op. ‘Hé Naomi.’ O nee! Dat ging minstens een half uur duren. ‘O, dat zou hij fantastisch vinden!’ Wie?