9789033130588

Wacht even, dit moet je zien.’ Met de camera voor zich uit loopt Tara het huis door. ‘Mam, ik moet even uw kampkleren aan Joep laten zien.’ ‘Hoi Joep. Wat vind je ervan?’ De moeder van Tara draait voor de camera een rondje. ‘Eh… wel grappig.’ ‘Dat meen je niet!’ Het verontwaardigde gezicht van Tara komt in beeld. ‘Heb je die witte schoenen gezien? En die duffe spijkerrok? En moet je kijken.’ De camera schiet weer naar de moeder van Tara. ‘Mam, dat shirt kanecht niet. Dat is niet truttig,maar hottentottentotaalbelachelijk.’ Joep schiet in de lach. Tara is een kanjer in het ver- zinnen van de meeste geweldige woorden. Ineens klinkt er een schreeuw van beneden. ‘Wat is er bij jou aan de hand?’ wil Tara weten. ‘Geen idee. Wil je het weten?’ Met de camera voor zich uit loopt Joep de trap af. In de gang staat vader met zijn handen omhoog bij de bagage die ze giste- ren klaar hebben gezet. ‘Wat verschrikkelijk. Ik heb geen slaapzak. Hoe moet dat nu?’ ‘Hebbenzeinhetkamphuisechtgeendekens?’vraagt moeder. ‘Dan neem je een laken mee.’ Vader schudt zijn hoofd en wijst naar de kampbrief die hij uit zijn rugzak heeft gehaald. ‘Meenemen: een slaapzak. Ik heb het wel gelezen, maar er niet meer aan gedacht.’ ‘Kampleidingvergeetachtigheid.’ ‘Wat zeg je?’ Vader kijkt Joep geïrriteerd aan. ‘Ikzegniks,’ reageert Joepverontwaardigd. ‘Dat zegtTara.’ ‘Tara?’ Dan ziet vader de camera. ‘Alsjeblieft, doe uit 11