9789033130564

10 druipend van de modder naar boven kunt lopen? Je doet je broek en je shirt uit. Hier is een handdoek om het ergste af te drogen.’ Vader en Jolanda zijn weer naar de kamer gelopen en Joas droogt zich zo goed mogelijk af. Met een vies gezicht pakt moeder de handdoek weer van hem aan, rolt daar het shirt en de broek in en loopt dan achter Joas aan naar boven. ‘Beginnen jullie maar vast,’ zegt ze over haar schouder. ‘Ik kom zo.’ Even later draait de wasmachine, staat Joas onder de douche en komt moeder bij hen aan tafel zitten. Er gebeurt hier altijd wel iets geks, vindt Sanne, terwijl ze nog een schepje macaroni op haar bord doet. Het is niet de eerste keer dat Joas druipend van de modder thuiskomt. Hij haalt vaker zulke dingen uit. Als hij even later weer schoon aan tafel zit, lijkt hij het voorval al vergeten te zijn. ‘Wat ga jij morgen doen, Sanne?’ vraagt hij. ‘Naar de pony’s,’ antwoordt ze. ‘Dan ga ik mee,’ zegt Joas enthousiast. ‘Niks ervan,’ zegt moeder. ‘Jij komt morgen de deur niet meer uit.’ ‘Maar…’ ‘Het is de tweede keer al deze week dat je druipend van het water thuiskomt.’ Moeder kijkt Joas boos aan. ‘Ik ben er helemaal klaar mee. Je hebt straf. Morgen zet je geen stap buiten.’ ‘Maar…’ ‘Je hoort wat mama zegt,’ doet vader ook een duit in het zakje. ‘Je zult er hopelijk van leren. En nu wil ik er geen woord meer over horen.’ Sanne kijkt naar haar broertje. Ze vindt het eigenlijk wel een beetje hard dat hij de hele zaterdag binnen moet blijven. Ze hoopt voor hem dat de boosheid morgen bij haar ouders over is. Dan vergeten ze misschien wel dat hij straf heeft. Jade en Bijoux herkennen Sanne de volgende morgen meteen zodra ze aan komt fietsen. Zacht hinnikend komen ze naar de afrastering. Sanne opent het hek, glipt er snel doorheen en sluit het dan weer.