9789033130564

9 ‘Ga opzij, Sanne,’ fluistert hij zacht, maar dwingend. ‘Ik moet naar boven. Mama mag me niet zien.’ Sanne kijkt opzij en schrikt. ‘Wat heb jij gedaan?’ Joas zit van top tot teen onder de modder. Het vieze water druipt aan alle kanten op de plavuizen van de keukenvloer. Hij kijkt schichtig naar de kamerdeur waarachter hij de stemmen van vader en moeder hoort. ‘Ga nou opzij…’ Hij wil Sanne een duw geven, maar ze doet al gehaast een stap opzij. Joas ziet er niet uit. De modder zit tot in zijn haar. Sanne knijpt haar neus dicht. ‘Mama ziet het toch wel aan de vieze kleren in de wasmand,’ zegt ze. Net als Joas een stap in de gang wil zetten, komt moeder de kamer uit om nog iets uit de keuken te halen. Verschrikt blijft ze staan. ‘Wat is dit?’ Moeder laat haar blik over de druipende Joas glijden. ‘Wat heb je nou weer gedaan? Dit is de tweede keer al deze week.’ Joas slaakt berustend een zucht en reageert dan kort: ‘Slootje ge- sprongen.’ Sanne ziet dat hij ervan baalt dat moeder hem toch betrapt heeft. Alsof moeder er anders niet achter gekomen zou zijn... Ze kijkt naar de vloer. Om zijn voeten vormt zich een plasje dat steeds groter wordt. Moeder wijst naar de buitendeur. ‘Naar buiten. Snel!’ Vader komt de keuken in, gevolgd door Jolanda, de oudere zus van Sanne en Joas. In haar ogen verschijnen plaaglichtjes als ze haar broertje ziet. ‘Je ziet er niet uit,’ zegt ze. ‘Als je zin had om te zwemmen had je beter naar een zwembad kunnen gaan, in plaats van in een vieze modder- sloot te springen.’ Joas wil zijn mond al opendoen om te reageren, maar moeder is hem voor. Ze kijkt over haar schouder naar Jolanda en zegt: ‘Geen grapjes nu, Jolanda. Joas, naar buiten en trek je kleren uit.’ Joas kijkt moeder verschrikt aan. ‘Nee, alle buren kunnen me zien.’ ‘Eigen schuld,’ zegt moeder boos. ‘Je denkt toch niet dat je zo vies en