9789033130465

21 Als Bijbelschrijvers de jeugd ter sprake brengen, bedoelen ze doorgaans de tijd waarin een geschikt fundament wordt gelegd voor een dienend leven voor anderen. Jongeren, ouders en ambtsdragers Nadat we bij bovenstaande drie motieven hebben stilgestaan, dringt de vraag zich op: hoe kunnen jongeren de Bijbelse weg gaan? In de inleiding is aangegeven dat de jonge mens geneigd is tot het kwade, de zaden in het hart draagt om van de Heere af te dwalen. Jongeren hebben onbeperkte mogelijkheden. Althans, zo lijkt het. Zij maken deel uit van een vriendengroep die nogal wat invloed uitoefent. Achter een façade van zekerheid is vaak onzekerheid verborgen. Dit is de natuur- lijke kant, de mens in zonden gevallen. Het tegenovergestelde is een leven van de jongere in lijn met Gods Woord en het wandelen naar Zijn geboden. Op het eerste gezicht lijkt het onmogelijk dat de ontdekkingsdrang van jongeren kan samen- gaan met de wijsheid zoals de Bijbel die bedoelt. Het Woord van God benoemt dit ook, maar wijst tevens naar het middel waardoor het leven veranderd, vernieuwd kan worden. De Heere gebiedt ouders ook om jongeren voor te gaan in Zijn wegen. We lezen in Deuteronomium 6:6 en 7: ‘En deze woorden die ik u heden gebied, zullen in uw hart zijn. En gij zult ze uw kinderen inscherpen en daarvan spreken, als gij in uw huis zit en als gij op den weg gaat, en als gij nederligt en als gij opstaat.’ De Heere spoort ouders en ambtsdragers aan om over Zijn wegen te spreken (Joz. 4:20-24; Ps. 77:13). Bij de Heere zijn uitkomsten (Jak. 1:5). Zijn genade reikt verder dan het dragelijk maken van zorgen. Het gaat de menselijke verlichting te boven. Ambtsdragers worden geroepen met kinderen en jongeren te spreken en voor enmet hen te bidden. ‘Zowie het Koninkrijk Gods niet ontvangt gelijk een kindeken, die zal in hetzelve geenszins ingaan’ (Mark. 10:15). Het meest belangrijke is: ‘Gelijk zich een vader ontfermt over de kinde- ren, ontfermt Zich de Heere over degenen die Hem vrezen’ (Ps. 103:13). Naar deze ontferming zal elk pastoraal gesprek met jongeren moeten wijzen. Ouders en ook ambtsdragers dienen met ‘twee woorden’ te