9789033130274

6 Itzhak drukt even haar beide handen, als teken van hoop en belofte. Dan loopt hij naar zijn vader en moeder. Hij steekt bij hen in en met opgeheven hoofd lopen ze gearmd naar de choepa. Ze lopen onder de franjes van opa’s gebedssjalen door, Itzhaks ouders scharen zich rechts van hem. De viool klinkt nog steeds, maar Itzhak kan zich niet concentreren op haar tonen. In plaats daarvan draait hij zich naar Rosa en kijkt hoe ook zij insteekt bij haar ouders, ook al weet hij dat hij eigenlijk niet mág kijken. Zijn ademhaling gaat moeilijk als ze aan komt lopen, een witte wolk in de zomer. Ze betreden de choepa en haar ouders gaan aan haar linkerkant staan, nu één familie onder de gebedssjalen van beide families. Rosa tilt haar rokken een beetje op en begint haar ritueel. Ze fluistert, zo zachtjes dat alleen Itzhak het hoort. ‘Ik loop nu zeven keer om jou heen, mijn lange en knappe Jericho. Je mag alleen glimlachen terwijl ik dit doe! Waag het niet hardop te lachen. Luister naar de cantor.’ Gedwongen slikt Itzhak zijn lach in. Als ik lach, lach ik uit vreugde. Jij hebt elke verdediging, elke muur en elk obstakel naar mijn hart al lang geleden neergehaald, mijn Rosa. Ik ben een gevangene, overgeleverd aan jouw liefde. Na haar laatste rondje reikt hij naar haar hand. Samen staan ze voor de rabbi, die hun in het Hebreeuws dicteert: Ani l’dodi v’dodi li. Itzhak herhaalt de woorden voor Rosa. ‘Ik ben van mijn liefste en mijn liefste is de mijne.’ Ze antwoordt: ‘Ik ben van mijn liefste en mijn liefste is de mijne.’ ‘Itzhak, spreek de gekozen woorden tot je bruid,’ moedigt de rabbi hem aan. ‘Volgens de woorden van koning Salomo: “Sta op, mijn vriendin, mijn schone, en kom! Want zie, de winter is voorbij, de plasregen is over, hij is overgegaan; de bloemen worden gezien in het land, de zangtijd genaakt, en de stem der tortelduif wordt gehoord in ons land. De vijgenboom brengt zijn jonge vijgjes voort, en de wijn- stokken geven reuk met hun jonge druifjes. Sta op, mijn vriendin!