9789033130069

11 rug. Inges leven lijkt op haar leven. Zo, haar rugtas is vast ingepakt. Ze werpt een blik in de spiegel met de kinderachtige roze rand eromheen. Lieve help, wat kijkt haar spiegelbeeld haar verschrikt aan. De donkere kringen maken haar lichtgroene ogen dof. Haar kastanjebruine haar valt sluik langs haar gezicht. Het heeft een voordeel: dat bedekt haar puistjes. Het uitgeknipte stukje tekst uit Shine, dat ze gisteren op haar spiegel had geplakt, lacht haar uit: Tips voor meer zelfvertrouwen . Ogen van een knap meisje van haar leeftijd kijken haar zelfverzekerd aan. Het meisje is alles wat ze zelf niet is. Esmé haalt wild een hand door haar haar. Met een paar stappen is ze bij de kast, trekt de deuren open, grist er wat kleding uit, pakt haar telefoon en duikt de badkamer in. Met een resoluut gebaar draait ze de deur op slot en zet het eerste nummer van haar playlist hard aan. Het warme water laat ze over zich heen stromen. Ongemerkt draait ze de kraan hoger. Het water wordt steeds warmer, tot het bijna ondragelijk is ... Ze schrobt met de ruwe kant van de spons over haar huid. Steeds woester. Haar huid gaat pijn doen, maar haar nare gedachten ebben weg. Het maakt haar rustiger. Door de stoom ziet ze haast niets meer. Ze is in een grijs niemandsland. Dan dringt er het geluid van gebonk tot haar door. ‘Es, wat ben je aan het doen?’ hoort ze Jasmijn roepen. ‘Ik ben mijn fietsband aan het plakken, nou goed,’ antwoordt Esmé. ‘Je doucht ’s morgens nooit.’ ‘Eén keer moet de eerste keer zijn.’ ‘Je staat er al een kwartier onder.’ ‘Houd je mij in de gaten of zo?’ zegt ze kattig. ‘Ja, want ik wil naar school.’ Oeps, Jasmijn is niet snel boos. En natuurlijk gaat Jasmijn graag naar school. Esmé zucht. ‘Simon valt bijna in slaap op het bankje.’ ‘Echt, is hij er al? Ik kom eruit.’