9789033129940

14 ‘Je bent echt dom, hè?’ grinnikt Audric. ‘De helft is voor mij en de andere helft is voor de kerk. Ze zullen hooguit denken dat er wei- nig is gegeven. Af en toe gaan we hier wat geld halen. Alsof je een koe melkt! Of, haha, jij hebt meer met kippen. Elke dag pikken we de eitjes weg en elke dag leggen de kippen voor ons weer nieuwe eieren. Als ik al het geld meeneem, slacht ik als het ware de kip. Dat is dom.’ ‘Wat gaan we nu doen?’ ‘Achter in de kerk, bij de deur, gaan we een zachte tegel opzoe- ken. We gaan daar een sappige peer eten, slokje water drinken en slapen. Morgen worden we wakker en loopt de priester naar het hoogaltaar voor de vroege mis. Hij gaat fijn de kaarsen aansteken en wij sluiten ons aan bij de kerkgangers. Na de mis wandelen we rustig naar buiten. Breng je die kaars even terug?’ Als de kaars uit is, is het volslagen donker in de kerk. Op de tast weet Victor weer bij de deuren te komen. ‘Links van de deur, daar zit ik tegen de muur,’ zegt Audric. Vic- tor zakt naast hem neer en pakt de waterfles. Hij drinkt gulzig tot Audric de fles wegtrekt. ‘Morgenochtend de rest, hier een lekkere peer!’ Het is bijna gezellig na alle spanning. Audric lijkt er ook zo over te denken. Hij legt zijn hand op Victors schouder. ‘Prima gedaan, broertje! Geld voor mij, voor thuis en voor jou.’ Dan knijpen de vingers hard in Victors vlees. ‘Maar zwijgen, zwijgen!’ ‘Ja, ja, laat los! Waarom moest ik je helpen? Je bent toch vrienden met Jean Chouan?’ Chouan is Jeans bijnaam en het betekent bosuil. Jean Chouan doet alles wat verboden is: stelen, smokkelen en stro- pen in de uitgestrekte bossen. ‘Tuurlijk, broertje. Maar dit hoeft de Bosuil niet te weten. Ik ver- trouw hem niet helemaal. Hij kan zo naar het offerblok gaan als ik er niet ben. Zijn eitjes rapen, snap je? Nu doen alleen jij en ik dat.’ ‘Ik niet,’ protesteert Victor. ‘Ja hoor, jij ook. Maar voorlopig niet meer. Broertje, we gaan sla- pen.’ Audric slaapt bijna meteen, maar Victor ligt wakker. De tegels zijn