Uitdaging voor Paola

10 Eindelijk, denkt Paola. Brit doet de deur open en kijkt bedenkelijk naar de volle win- kel. ‘Paola is nog niet klaar.’ ‘Dat duurt nog wel even,’ merkt Sophie op. Paola geeft de meiden een seintje dat ze naar het terras kun- nen gaan. ‘Wie kan ik helpen?’ vraagt ze aan de klanten voor de toonbank. Voordat Carlijn naar buiten gaat, steekt ze voor de grap haar vinger op. Sophie en Brit staan heftig te knikken, maar ze moe- ten nog even geduld hebben. Paola heeft hen een traktatie beloofd op het terras dat van de week is geopend. Ze heeft al iets lekkers in de koeling staan. Eigenlijk is haar vrije middag al begonnen, maar ze wacht nog op de bakker. Onverwachts moest hij een bestelling wegbrengen. Op het terras wordt het steeds drukker met dagjesmensen, maar dat verwachtte ze wel op de zaterdagmiddag. Bovendien is het prachtig voorjaarsweer. Even later ziet ze de auto van de bakker aan komen. Het duurt niet lang meer of hij neemt het werk van haar over. ‘Helaas liep het wat uit.’ ‘Dat geeft niet, hoor,’ reageert Paola en ze loopt naar buiten. Ze merkt aan de meiden dat er iets is, misschien duurde het hen te lang. ‘Sorry voor het wachten,’ zegt ze snel. ‘Maakt niet uit, joh,’ antwoordt Sophie. Ze kijkt boos naar een jongen die aan een andere tafel zit. Brit heeft schijnbaar ook wat tegen hem. Paola kent Diederick wel, hij komt wel eens brood halen in de winkel. ‘Wat mankeert jullie?’ Carlijn knikt in zijn richting. ‘Hij heeft jouw stoel meege- nomen.’ ‘We gingen bijna op de vuist,’ snuift Sophie. ‘Ik zei nog dat de stoel bezet was.’ ‘Geen probleem, ik haal er wel een.’ Op dat moment kijkt Diederick achterom. Hij brengt de stoel terug naar de meiden, die hem verbaasd aankijken.