Uitdaging voor Paola

16 Jasmijn loopt al weg. ‘Ik heb ook geen zin,’ zegt Mirthe. ‘Ik doe het wel,’ zegt Paola. ‘Maar dan kunnen we geen ver- stoppertje spelen.’ Jasmijn draait zich al om. ‘Dan doen we het wel.’ ‘Ik wil ook helpen,’ zegt Nicolet. ‘Super!’ Paola steekt haar duim op. Zelf pakt ze de strijkplank en begint de overhemden te strijken. Af en toe kijkt ze naar de zusjes die het serviesgoed in de kast zetten. Nicolet doet het bestek in de la. Ze is best handig, al zit ze nog maar in groep twee. ‘Wij zijn klaar,’ zegt Jasmijn. ‘Kom je ook naar buiten?’ ‘Doe ik.’ Paola zet eerst de vuile spullen in de vaatwasser. Nu de keuken is opgeruimd, kan ze haar zusjes aandacht geven. ‘Wie doet er mee met verstoppertje?’ ‘Ik!’ roepen ze alle drie. ‘Jij moet hem zijn!’ roept Nicolet. Paola gaat tegen de muur staan en telt af. Ze hoort de mei- den wegrennen en dan wordt het stil. ‘... honderd ... ik kom!’ Ze kijkt speurend om zich heen, maar van haar zusjes is geen spoor te bekennen. Na een poosje komt Nicolet tevoorschijn, ze gluurt om de hoek van het huis. ‘Ik zie je, buut Nicolet!’ Op het dak van de schuur ziet ze ook iets bewegen. Even later gluurt Jasmijn over de rand. ‘Ja, je bent erbij!’ roept Paola. ‘Jammer!’ Jasmijn roffelt hard op de golfplaten. Dan laat ze zich langs de regenpijp naar beneden glijden. ‘Waar is Mirthe?’ Nicolet schudt haar hoofd. ‘Dat zeg ik niet.’ Paola loopt om vaders auto heen en kijkt achter de struiken. Jasmijn en Nicolet wijzen dat ze nog verder moet zoeken, maar ze vertrouwt hen niet. Als ze achter de stapel kisten kijkt, klimt Mirthe stilletjes uit de boom en rent naar de muur. ‘Buut vrij!’ ‘Slim van je,’ lacht Paola.