Geheime lading

10 Vier keer kort en één keer lang licht de lamp op: We gaan afbre- ken. Vanaf de reling van de El Dorado komt antwoord: vier keer lang en één keer kort. ‘Oké, code 9,’ mompelt Drago. ‘Ze hebben het begrepen. Laat ons van de El Dorado afdrijven, Mario. Vaar terug, maar doe het rustig aan.’ Mario knikt en wijst meteen op het radarscherm. ‘Die komt recht op ons af ...’ Drago trekt een grijns. ‘Gezellig.’ ‘Is dat de Guardia Costiera?’ waagt Mario te vragen. ‘Zou zomaar kunnen,’ grijnst Drago. ‘Er zijn niet zoveel van die snelle boten.’ Hij gaat achter Mario staan en knijpt hem in zijn bovenarm. ‘En denk erom, Mario ... wij hebben zojuist Peer van de El Dorado aan boord genomen. Peer is tijdelijk mijn zoon!’ Mario kijkt even verbaasd opzij naar Drago. ‘Oké,’ zegt hij, ‘als jij dat wil ... oké.’ De El Dorado is alweer een stukje van hen verwijderd. Op de radar zien ze dat de andere stip nog steeds dichterbij komt. Drago tuurt door de voorramen. De navigatielichten zijn goed zichtbaar en komen recht op hen af. Het is donker buiten. Ben kijkt op de keukenklok. Oei, bedtijd, denkt hij. Het is eigenlijk al te laat. Maar hij heeft nog geen zin. De tekening van de vrachtauto van zijn vader gaat veel te goed. ‘Ben!’ klinkt het in de kamer. ‘Ja,’ antwoordt Ben. ‘Kom eens ...’ Ben heeft eigenlijk niet zoveel zin. ‘Kom eens!’ klinkt het opnieuw. Traag staat Ben op en loopt schoorvoetend naar de kamer. ‘Nog